Τρίτη 9 Νοεμβρίου, ομάδα περίπου 20 φασιστών εισβάλλουν στον χώρο του ΑΠΘ και πυρπολούν τον αυτοδιαχειριζόμενο ραδιοφωνικό σταθμό Radio Revolt που στεγάζοταν σε ένα εγκαταλειμένο βαγόνι. Ενώ η φωτιά απειλεί να εξαπλωθεί στα γύρω δέντρα, θέτοντας σε κίνδυνο τα κτίρια του πανεπιστημίου, ο πρύτανης αρνείται την είσοδο της πυροσβεστικής εντός του ασύλου, παρά μόνο συνοδευόμενη από αστυνομικές δυνάμεις. Η φωτιά τελικά σβήνεται από τον κόσμο του ραδιοφώνου και αλληλέγγυους/ες.
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου, με αφορμή την παραπάνω επίθεση, έχει καλεστεί προπαγανδιστική πορεία στο κέντρο της πόλης. Καθώς η πορεία πλησιάζει στην σχολή θεάτρου, κυκλωμένη από άπειρες και προκλητικότατες διμοιρίες των ΜΑΤ, ο πρύτανης παρεμβαίνει ξανά εκκενώνοντας την σχολή θεάτρου απ’ τους φοιτητές της και κλειδώνοντας την φοβούμενος όπως είπε την πιθανή είσοδο των «αναρχικών εντός της σχολής».
Εμείς, ως φοιτητές της θεάτρου θεωρούμε ότι ο χώρος της σχολής μας είναι ανοιχτός σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι αυτής της κοινωνίας, φοιτητές και μη.
Όλα τα παραπάνω, προσθέτουν ένα ακόμη νήμα στον διαπλεκόμενο ιστό πρυτανικών αρχών, κράτους και αστυνομίας με στόχο φυσικά το άσυλο.
Όπου άσυλο, για εμάς, σημαίνει να 'χεις δικαίωμα να επιθυμείς και να επιδιώκεις διαφορετικές διαδικασίες μεσα σ'ενα χώρο. Διαδικασίες που γεννούν έναν άλλο τρόπο σκέψης, πιο αυθόρμητο, και που οδηγούν σε μια πιο πολιτική, ανατρεπτική διαχείριση των επιθυμιών και των ζωών μας
Αυτήν ακριβώς την ελευθερία, τη δημιουργικότητα, την θέληση και διεκδίκηση για ζωή -όχι απλώς για επιβίωση- είναι που φοβούνται και προσπαθούν να καταστείλουν.
Ειδικά τώρα...
Τώρα που, εντός του πανεπιστημιακού χώρου έχει έρθει δίχως πολλές τυμπανοκρουσίες το νέο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου. Ένα νομοσχέδιο που δηλώνει πως «απαιτεί δημόσια ιδρύματα που να αποτελούν χώρους δημιουργίας και προώθησης νέων ιδεών και προβληματισμών, καθώς και το θεμέλιο για νέα ποιοτική απασχόληση και επιχειρηματικότητα που βασίζεται στη γνώση, την τεχνολογία και την καινοτομία». Πολύ όμορφα ακούγονται όλα τούτα, μα κάποιοι από εμάς διαβάζουν και πίσω απ’ τις λέξεις...
Όταν μιλάνε για «δημόσια χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από την πολιτεία, που κατανέμεται στα ιδρύματα στη βάση δεικτών ποιότητας και των επιτευγμάτων τους» όπως «πορεία επαγγελματικής ένταξης των αποφοίτων» και «αριθμός συμμετοχών με συντονιστικό ρόλο σε ανταγωνιστικά προγράμματα έρευνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης», εμείς διαβάζουμε την αντικατάσταση της καλλιέργειας κουλτούρας σε μάρκετινγκ.
Όταν μιλάνε για «ανάπτυξη προγραμμάτων δια βίου μάθησης» , για «γνώσεις και δεξιότητες που απαιτείται να ανανεώνονται συχνά» και για «επιτυχής ένταξη στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς εργασίας», εμείς διαβάζουμε μια θεσμική ενίσχυση και διαιώνηση της καννιβαλιστικής ανταγωνιστικότητας μεταξύ των φοιτητών.
Όταν μιλάνε για «στενότερη σύνδεση δημόσιας έρευνας, παιδείας και οικονομίας με σκοπό τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου που να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της εποχής μας» εμείς διαβάζουμε την επιβολή μιας ωφελιμιστικής λογικής που ανοίγει τις πόρτες στις επιχειρήσεις εντός του ακαδημαικού χωροχρόνου.
Όταν μιλάνε για «Μετεξέλιξη της Ανεξάρτητης Αρχής για τη Διασφάλιση της Ποιότητας της Ανώτατης Εκπαίδευσης (Α.ΔΙ.Π.) σε Ανεξάρτητη Αρχή Αξιολόγησης, Πιστοποίησης και Χρηματοδότησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης» εμείς διαβάζουμε την μετατόπιση του ενδιαφέροντος απ’ την σκέψη ως διαδικασία στη σκέψη ως προιόν.
Όταν μιλάνε για «έκδοση σύγχρονης ηλεκτρονικής κάρτας του φοιτητή που θα εξασφαλίζει την πρόσβαση σε όλες τις παρεχόμενες από τα ιδρύματα υπηρεσίες» εμείς διαβάζουμε ακόμη μια μορφή ελέγχου της καθημερινότητας μας.
Τώρα που, εκτός του πανεπιστημιακού χώρου η οικονομική κρίση πλήττει τους πάντες (εκτός από λίγους εκλεκτούς, φυσικά) και που τα επίπεδα φτώχειας και ανεργίας σε συνδιασμό με τα νέα μετρα της κυβέρνησης κάνουν τους ανθρώπους να φυτοζωούν. Η οικονομική ανασφάλεια προκαλεί ένα γενικότερο κλίμα φόβου, που εντείνεται από τη βίαιη καταστολή κάθε είδους αντίδρασης.
ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ -ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ-
Ενάντια σε κάθε καταπάτηση του ασύλου από την αστυνομία, εκμετάλλευση του από τις φασιστικές συμμορίες και κατάχρηση του απ’ τις πρυτανικές αρχές
σε κάθε καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, είτε ως φοιτητές, είτε ως αγωνιζόμενοι άνθρωποι
Προτάσσουμε τους συλλογικούς αγώνες, την έμπρακτη αλληλεγγύη και την γενικευμένη αυτοδιαχείριση της καθημερινότητας μας
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ
εγνατίας 122,
Θεσσαλονίκη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου