ΑΣΤΕΙΟ ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΟ...

Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό να περικυκλώνεις τη Βουλή ως μέτρο πίεσης και οι μόνοι που μπαίνουν μέσα είναι οι βουλευτές. Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλβερό να περιφρουρεις το Ελληνικό κοινοβούλιο με κράνη, καδρόνια και πλάτη στη Βουλη από τους διαδηλωτές. Από τον άνεργο μέχρι τον συνταξιούχο και από τον απολυμένο μέχρι τον αγανακτισμένο. Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό να αυτοπροσδιορίζεσαι ως η αυθεντία της λαϊκής βούλησης και της ταξικής πάλης και να αποκτάς με το έτσι θέλω το απόλυτο μονοπώλιο διαδήλωσης έξω από τη Βουλή. Και προφανώς να ανησυχείς και να σε λούζει κρύος ιδρώτας όταν διαπιστώνεις ότι δεν έχεις το συγκεκριμένο μονοπώλιο και ότι τα γεγονότα σε ξεπερνούν. Πανικοβάλλεσαι και φαντασιώνεσαι παντού προβοκάτορες και εχθρούς. Όσο και να αποκηρύσσεις το περιβάλλον της αστικής δημοκρατίας είναι αυτό που σε τρέφει. Είναι που είσαι εγκλωβισμένος στον γραφειοκρατικό κοινοβουλευτισμό σου και πλήρως αποκομμένος από τις διαθέσεις της κοινωνίας. Ποντάρεις εκλογικά στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στην αγανάκτηση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο δικός σου δρόμος είναι ο ΜΟΝΟΣ σωστός.
Από την άλλη είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό να βλέπεις σε μέρα γενικής απεργίας διαδηλωτές να συγκρούονται μεταξύ τους. Απόλυτη παράνοια. Όπως επίσης δεν γνωρίζουμε κατά πόσον μια μολότωφ στους απένατι διαδηλωτές αποτελεί «πολιτική πράξη» και ποιον εν τέλει ωφελεί ή καταπόσον ο εχθρός σου βρίσκεται εκεί.
‘Oπως δεν έχει κανείς το μονοπώλιο διαδήλωσης έξω από τη Βουλή, έτσι και κανείς δεν έχει το μονοπώλιο να ακολουθεί την πεπατημένη της μπαχαλοποίησης καταστάσεων εις βάρος των διαδηλωτών, επειδή «μόνο έτσι θα ανατραπεί το σύστημα».Ζουμε παράξενες εποχές. Μετά τα τραγικά γεγονότα της δεύτερης μέρας της γενικής απεργίας στις 20 Οκτωβρίου, είμαστε θεατές σε ένα θέατρο του παραλόγου. Το κκε και οι λοιπές οργανώσεις του έχουν εξαπολύσει ένα κυνήγι μαγισσών κατά δικαίων και αδίκων χωρίζοντας ουσιαστικά τον κόσμο σε δυο κομμάτια: ή μαζί μας ή εναντίον μας.
Αντί, λοιπόν, να υπάρχει μια συσπείρωση και μια ενότητα με σκοπό την οργάνωση του τρόπου δράσης και κλιμάκωσης των αγώνων προτάσσονται για ακόμα μια φορά κομματικές και συνδικαλιστικές λογικές. Έτσι λοιπόν έγινε και στο Πανεπιστήμιο μας. Με αφορμή την καταψήφιση από το ΔΣ της κομματικής τους γραμμής, πραγματικά σκύλιασαν. Η πραγματική βέβαια αιτία είναι η γραμμή του κόμματος για σκληρή πολεμική στους «άλλους». Κατηγορούν εμάς ως φασίστες (χωρίς βέβαια να παραθέτουν επιχειρήματα) την στιγμή που ίδιοι προσπαθούν να περάσουν από το ΔΣ μια πρόταση που θα χαρακτηριστεί «άποψη συλλόγου», ενώ ο σύλλογος δεν θα έχει καν ρωτηθεί!!! Εμείς εναντιονώμαστε σε τέτοιες πρακτικές. Δεν θα θέλαμε να γίνει ο σύλλογος κομματικό «χωράφι» κανενός χρώματος, και μάλιστα ερήμην του. Τις αποφάσεις για τον σύλλογο τις παίρνει η γενική συνέλευση και μόνο. Είτε αυτές μας αρέσουν είτε όχι. Ακριβώς επειδή ζούμε παράξενες εποχές, καλό είναι να σκεφτόμαστε καλά πριν χαρακτηρίσουμε κάποιον ως εχθρό. Σίγουρα οι εχθροί δεν είναι όσοι βρίσκονται εκτός κομματικού μαντριού.
Όσον αφορά το νεκρό διαδηλωτή, θύμα κρατικής καταστολής (καθώς η ανακοπή προκλήθηκε από τα χημικά) δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά. Συλληπητήρια στους δικούς του ανθρώπους. Είναι εξοργιστικό από κει και πέρα να γίνεται αυτό το τραγικό γεγονός αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και προπαγανδας.

Ανεξάρτητη Ομάδα Φοιτητών