ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Συναντήσεις
Κάθε Τρίτη στις 20:00 στην αίθουσα 3!!

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Τα Trailer όλων των προτεινόμενων ταινιών θα τα βρείτε εδώ:

Μπορείτε αυτόματα να ενημερώνεστε για την ταινία που πρόκειται να προβληθεί, κάθε φορά, πατώντας το κουμπί LIKE. Have fun!

tous ensemble avec les rebelles !!


Επιβλαβής η αλλαγή της χειμερινής ώρας, υποστηρίζουν οι επιστήμονες

Επιβλαβής η αλλαγή της χειμερινής ώρας, υποστηρίζουν οι επιστήμονες
Η μετακίνηση του ρολογιού κατά μία ώρα πίσω το χειμώνα, είναι επιβλαβής για την υγεία, όπως υποστηρίζουν Αμερικανοί και Βρετανοί επιστήμονες, αφού οδηγεί σε σπατάλη ενέργειας και σε αύξηση των περιβαλλοντικών ρύπων.

Οι ευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, κατά την έναρξη του χειμώνα μετακινούν τους δείκτες του ρολογιού μία ώρα πίσω, κίνηση που σημαίνει ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες ξεκινούν νωρίτερα και επίσης ότι σκοτεινιάζει νωρίτερα, δηλαδή οι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερη ενέργεια για να φωτίσουν το σκοτάδι και να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους.

Σύμφωνα με μελέτη μιας επιστημονικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, η διατήρηση της θερινής ώρας οδηγεί σε εξοικονόμηση ενέργειας και μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κατά 450.000 τόνους ετησίως, ποσότητα που ισοδυναμεί με την απόσυρση 200.000 αυτοκινήτων από τους βρετανικούς αυτοκινητόδρομους.

"Η διατήρηση της θερινής ώρας θα έχει ως αποτέλεσμα φθηνότερους λογαριασμούς ρεύματος, θα αυξήσει τον τουρισμό και θα μειώσει τις εγκληματικές πράξεις και την παχυσαρκία. Θα σώσει, τέλος, ζωές λόγω της βελτίωσης της ορατότητας κατά την απογευματινή ώρα κυκλοφοριακής αιχμής", υποστηρίζει η δρ. Ελίζαμπεθ Γκάρνσι, μέλος της επιστημονικής ομάδας. Επιπλέον, η διατήρηση μιας επιπλέον ώρας με φως, θα οδηγούσε σε αύξηση των επιπέδων της βιταμίνης D, η έλλειψη της οποίας είναι παράγοντας κινδύνου για εμφάνιση ραχίτιδας.

«Πάντα αναζητούσαμε, ως κοινωνία, προσβάσιμες, χαμηλού κόστους παρεμβάσεις. Με το να μην μετακινήσουμε πίσω τους δείκτες και να αυξήσουμε τον αριθμό των ωρών με φως ημέρας, βρήκαμε πιθανά την τέλεια παρέμβαση», δήλωσε κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής του συνέντευξης στο Reuters εκ μέρους των Αμερικανών επιστημόνων, ο δρ. Ρόμπερτ Γκρέιαμ, του νοσοκομείου Λένοξ Χιλ της Νέας Υόρκης.

Πηγή :http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=218441

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

διακαναλική συνέντευξη...

Η διακαναλική συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου είναι το απόλυτο φιάσκο. Ένας πρωθυπουργός που κυβερνά με το 31% των ψήφων του εκλογικού σώματος –ένα ποσοστό που πήρε λέγοντας ψέματα- και έχει οδηγήσει τη χώρα του στο ΔΝΤ θα δώσει συνέντευξη σε εφτά δημοσιογράφους οι οποίοι εργάζονται σε κανάλια τα οποία θα είχαν χρεοκοπήσει –προ πολλού-, αν δεν στηρίζονταν οικονομικά από τις κυβερνήσεις. Και η συνέντευξη αυτή θα μεταδοθεί από όλα τα κανάλια, επειδή έχουμε δημοκρατία και δεν πρέπει να τη χάσει κανείς.

Ένας πρωθυπουργός που δεν μπορεί να περπατήσει στο δρόμο χωρίς να κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα θα δώσει συνέντευξη σε εφτά δημοσιογράφους, οι περισσότεροι εκ των οποίων φρουρούνται και σχεδόν όλοι τους υποστηρίζουν με θέρμη την κυβέρνηση και το μνημόνιο, επειδή αυτό συμφέρει τα αφεντικά τους . Δηλαδή –με την εξαίρεση της ΕΡΤ- οι υπάλληλοι των μεγαλοεκδοτών, των μεγαλοεργολάβων και των εφοπλιστών θα ρωτούν τον πρωθυπουργό για τις εκλογές και την οικονομία. Και εμείς πρέπει να δούμε αυτή τη συνέντευξη, για να είμαστε δημοκρατικοί πολίτες.

Μπροστά στην επερχόμενη εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου θα ζητήσει να ψηφίσουμε τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ και θα θέσει ουσιαστικά το δίλημμα «Παπανδρέου ή χρεοκοπία». Βέβαια, το ένα δεν αποκλείει το άλλο – το κάθε άλλο, μάλιστα, αφού «Παπανδρέου» σημαίνει «χρεοκοπία». Όποιος είδε τον Παπανδρέου να εκλέγεται πρωθυπουργός και δεν κατάλαβε –έστω τότε- πως η χώρα έχει χρεοκοπήσει δεν πρέπει να είναι και ιδιαίτερα ευφυής.

Ο κ. Παπανδρέου πριν από ενάμισι χρόνο φώναζε από τα μπαλκόνια «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», τώρα ουσιαστικά λεει «Παπανδρέου ή χρεοκοπία» και –επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα- αύριο δεν αποκλείεται να ακουστεί και το «Καραμανλής ή τανκς».

Βέβαια, ο κ. Παπανδρέου θέλει να εκβιάσει. Του διαφεύγει, ίσως, πως, για να εκβιάσεις κάποιον, αυτός ο κάποιος πρέπει να έχει κάτι να χάσει. Εδώ που φτάσαμε, δεν έχουμε και πολλά να χάσουμε. Αντιθέτως, ο κ. Παπανδρέου, το πολιτικό και το οικονομικό κατεστημένο έχουν πολλά να χάσουν.

Αν ο Γιώργος Παπανδρέου ήθελε να θέσει ένα δίλημμα στον ελληνικό λαό, θα έπρεπε να το κάνει πριν αποφασίσει να υπογράψει το μνημόνιο. Αντί να δώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τις πολιτικές της κυβέρνησης στις αυτοδιοικητικές εκλογές, θα έπρεπε να κάνει δημοψήφισμα την περασμένη άνοιξη –πριν υπογράψει το μνημόνιο. Δεν ανεβάζεις κάποιον με το ζόρι πάνω σε ένα τρένο για τη Γερμανία και ξαφνικά μόλις φτάσει στην Ιταλία τον ρωτάς μήπως δεν θέλει να ταξιδέψει στη Γερμανία. Τον ρωτάς πριν τον ανεβάσεις σηκωτό στο τρένο.

Το πιο γελοίο επιχείρημα –και τεράστιο ψέμα- που έχει πει ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ότι δεν ήξερε. Θυμάμαι πριν από ένα σχεδόν χρόνο στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ τους πολιτικούς όλων των κομμάτων που έβγαιναν από το στούντιο λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Όλοι τους –εκτός αέρα- έλεγαν πως δεν υπάρχει κυβέρνηση που θα αντέξει πάνω από ένα χρόνο και επίσης μιλούσαν για τα κανόνια που θα σκάσουν σε μεγάλες επιχειρήσεις.

Όλοι ήξεραν λοιπόν. Όλοι ξέραμε. Ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει να αποδειχτεί τη μοίρα του, να ευχαριστήσει τον ανόητο ελληνικό λαό που τον εξέλεξε –σε καμιά άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα δεν θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής- και να πάει στο σπίτι του.

Και μετά τον Παπανδρέου ποιος; Μικρή σημασία έχει. Όσο συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε τη μοίρα μας στους ανθρώπους που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία –αναθέτοντας ουσιαστικά στον βιαστή να βγάλει δικαστική απόφαση για το βιασμό- και επιτρέπουμε στα χρεοκοπημένα ΜΜΕ να συνεχίζουν να παίζουν το άθλιο παιχνίδι των ιδιοκτητών τους, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε στον απόλυτο εμφύλιο πόλεμο. Σε έναν πόλεμο «όλοι εναντίον όλων».

Αλλά τι λέω τώρα; Η μόνη έγνοια μεγάλου μέρους του πληθυσμού είναι ότι δεν θα δει απόψε το «Νησί». Ξέρεις, δεν φτάνεις να συγκινείσαι με τους απελπισμένους λεπρούς του ‘40 σε σίριαλ στην τηλεόραση – πρέπει να μπορείς να νιώσεις και την απελπισία των ανθρώπων γύρω σου.

Ο απελπισμένος που θα μπουκάρει στο σπίτι σου και θα σε καθαρίσει ή θα σε περιμένει στην πιλοτή της πολυκατοικίας να βγεις από το αυτοκίνητο δεν θα έχει τα σημάδια της λέπρας. Την ώρα που θα τα έχεις κάνει πάνω σου από το φόβο ή θα αφήνεις την τελευταία σου πνοή, σκέψου πως αυτόν τον απελπισμένο τον δημιούργησες εσύ. Τον δημιούργησε η απάθειά σου. Οπότε, μην του κρατήσεις κακία. Θα μπορούσες να είσαι εσύ στη θέση του.

πηγή: http://pitsirikos.net/

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε σαν τους Γάλλους; Του Ταρίκ Αλί

Πριν από λίγα χρόνια, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε στη διάρκεια συνέντευξης ότι ήξερε τους Γάλλους όσο ελάχιστοι. Σήμερα θαυμάζουν τα κάλη της γυναίκας του, αύριο θα τον καρατομήσουν στην γκιλοτίνα. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη ως εκεί, αλλά οι Γάλλοι- φοιτητές και εργάτες, άνδρες και γυναίκες, πολίτες εν γένει- έχουν βγει και πάλι στους δρόμους. Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης; Αδύνατον. Τα οδοφράγματα υψώθηκαν, τα αποθέματα πετρελαίου εξαντλούνται, δρομολόγια τρένων και αεροπλάνων ακυρώνονται και οι διαδηλώσεις κλιμακώνονται. Περισσότερα από τρία εκατομμύρια άνθρωποι ήταν στους δρόμους την περασμένη εβδομάδα. Εκατοντάδες χιλιάδες αυτή τη βδομάδα και περισσότεροι αναμένεται να διαδηλώσουν το Σαββατοκύριακο. Και τι θεσπέσιο θέαμα: μαθητές να διαδηλώνουν υπέρ τη συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των ηλικιωμένων! Αν υπήρχε Οδηγός Μισελέν για τις διαδηλώσεις, η Γαλλία θα βρισκόταν στην κορυφή με τρία αστέρια και η Ελλάδα θα ακολουθούσε με δύο.

Υπάρχει αυξανόμενη δυσαρέσκεια και συσσωρευμένος θυμός και στην Αγγλία, αλλά δεν εκφράζεται εύκολα, μέχρι τώρα. Αυτό μπορεί να αλλάξει. Η γαλλική επιδημία μπορεί να επεκταθεί, αλλά τίποτα δεν θα συμβεί από τα πάνω. Νέοι και ηλικιωμένοι πάλαιψαν μαζί εναντίον της Θάτσερ και ηττήθηκαν. Οι διάδοχοί της, από την ηγεσία των Νέων Εργατικών, το μόνο που έκαναν ήταν να θεσμοθετήσουν αυτές τις ήττες.

Η Βρετανία είναι μια χώρα χωρίς θεσμική αντιπολίτευση. Μια εξωκοινοβουλευτκή εξέγερση είναι όχι μόνο αναγκαία για να πολεμήσουμε εναντίον της λιτότητας, αλλά και για να ενισχύσουμε τη δημοκρατία τη στιγμή που αυτή περιορίζεται στην εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων. Άφθονα κονδύλια για τη διάσωση των τραπεζών, εξοργιστικό επίπεδο στρατιωτικών δαπανών για να συνεχίζουμε τους πολέμους των Αμερικανών και περικοπές δαπανών για τους φτωχούς και τους μη προνομιούχους. Ένας κόσμος άνω- κάτω δημιουργεί τις δικές του προτεραιότητες. Αυτές τις προτεραιότητες οφείλουμε να ανατρέψουμε. Επιτέλους, αυτά τα νησιά (σ.τ.Μ. Βρετανία, Ιρλανδία) έχουν ριζοσπαστικό παρελθόν, όσο κι αν δεν διδάσκεται στα σχολεία. Με δεδομένη την ανικανότητα του επίσημου κοινοβουλίου να ανταποκριθεί στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, γιατί δεν συγκαλούμε περιφερειακές και εθνικές συνελεύσεις με μια Κοινωνική Χάρτα, την οποία θα μπορέσουμε να επιβάλουμε και να υπερασπιστούμε, όπως ο (ρομαντικός ποιητής) Σέλεϊ μας συμβούλευε πριν από δύο αιώνες περίπου:

Όσοι ανείπωτα πονάτε
βλέποντας τη χαμένη σας πατρίδα
να την πουλάνε, να την αγοράζουν
για το χρυσάφι, για το αίμα.

(...)

Σαν τα λιοντάρια από τον ύπνο εγερθείτε,
πλήθος αμέτρητο εσείς,
τις αλυσίδες σας σαν πάχνη αποτινάχτε
που μες στη νάρκη σας σάς φορέσαν.

Είστε οι πολλοί- είναι οι λίγοι.

(Πέρσι Σέλεϊ, «Η μάσκα της αναρχίας», 1832)

Του Ταρίκ Αλί, για τη βρετανική εφημερίδα Guardian, 19/10/2010

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μαρτυρία του Dan Tue, συνδικαλιστή σε διυλιστήριο της Γαλλίας

Είμαι εξαντλημένος.

Έχω περάσει τις τελευταίες τρεις ημέρες πηγαίνοντας από μπλόκο σε μπλόκο, μαζί με εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους σιδηροδρόμου, οδηγούς φορτηγών, νοσοκόμες, κλπ. Μέχρι τώρα, στα διυλιστήρια, έχουμε κατορθώσει να διατηρήσουμε εντελώς κλειστή την δεξαμενή πετρελαίου Arnages από τις 4 το πρωί της Παρασκευής! Το αποτέλεσμα είναι να κλείσουν όλα τα πρατήρια καυσίμων σε ακτίνα 70 χιλιομέτρων, επειδή ξέμειναν από καύσιμα.

Κοιμήθηκα 4 ώρες το βράδυ της Παρασκευής, 6 ώρες το Σάββατο, 2 τη Δευτέρα ... Σήμερα, προσκαλέσαμε το μεγαλύτερο σωματείο των δασκάλων να απευθύνει έκκληση σε όλους του απεργούς εκπαιδευτικούς να έρθουν και να βοηθήσουν στο μπλοκάρισμα όλων των υπόλοιπων δεξαμενών καυσίμων.

Η αστυνομία δεν μπορεί να παρέμβει, επειδή οι οδηγοί φορτηγών έχουν δημιουργήσει μπλόκα στις μεγάλες οδικές αρτηρίες που οδηγούν στην αποθήκη πετρελαίου.

Αυτό που είναι απίστευτο είναι ότι, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο πετρέλαιο, και ως εκ τούτου οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι στα σπίτια τους, μια ηχηρή πλειοψηφία 71% του πληθυσμού εγκρίνει την απεργία (σύμφωνα σημερινές δημοσκοπήσεις).

Το κίνημα αναμένεται να διαρκέσει τουλάχιστον για μια ακόμη εβδομάδα. Πέρασα όλο το βράδυ της Κυριακής με εργαζόμενους στις μεταφορές (σιδηροδρομικούς και φορτηγατζήδες) παίζοντας χαρτιά και πίνοντας μπύρα. Είχε αρκετό κρύο (2 ° C), γύρω στις 4 το πρωί, αλλά οι σιδηροδρομικοί είχαν φέρει αρκετές ξύλινες παλέτες και ανάψαμε μια μεγάλη φωτιά.

Οι εργαζόμενοι από το γειτονικό εργοστάσιο της Renault έφεραν κροτίδες και περάσαμε τις πρώτες πρωινές ώρες ανάβοντάς τες. Οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν μέχρι τέλους. Εργαζόμενοι που επέλεξαν να μην προχωρήσουν σε απεργία ενθαρρύνονται να δωρίσουν μέρος του μισθού τους στους εργαζόμενους των πιο «στρατηγικών» τομέων, ιδιαίτερα του διυλιστηρίου DONGES.

Προσωπικά, αυτή είναι η 6η απεργιακή μου ημέρα. Η απεργία είναι αορίστου χρόνου που μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουν τα πράγματα, ωστόσο συμφωνούν όλοι ότι με "εκ περιτροπής" απεργίες (15% του εργατικού δυναμικού σε απεργία την κάθε δεδομένη ημέρα) θα μπορέσουμε να αντέξουμε περισσότερο.

Η υποστήριξη από τους «απλούς ανθρώπους» είναι εκπληκτική. Όταν δημιουργούμε μπλόκα σε αυτοκινητόδρομο, οι οδηγοί συχνά φωνάζουν συνθήματα για να μας στηρίξουν, μας δίνουν χρήματα, καθημερινές εφημερίδες, έστω και αν τους κρατάμε αποκλεισμένους στα αυτοκίνητά τους.

Έχω αποφασίσει να παραμείνω στην απεργία για τρεις ακόμη ημέρες, αλλά και να περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, κάτι που και το Σωματείο συμβουλεύει. Μερικοί σύντροφοι έχουν περάσει 4 ημέρες χωρίς να πάνε σπίτια τους και το Σωματείο ανησυχεί ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει οικογενειακά προβλήματα με τις συζύγους, που είναι υποχρεωμένες να φροντίσουν τα παιδιά, κάτι το οποίο θα υπονόμευε την αποφασιστικότητά μας.

Και τα 12 γαλλικά διυλιστήρια πετρελαίου βρίσκονται σε απεργία μέχρι την επόμενη Παρασκευή. Πολλές αποθήκες είναι μπλοκαρισμένες. Οι μισοί σιδηροδρομικοί σταθμοί (συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων) είναι κλειστοί. Φορτηγατζήδες έχουν αποκλείσει τους δρόμους που οδηγούν στις κύριες παραγωγικές περιοχές, και εργοστάσια δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω έλλειψης πρώτων υλών (δεν έχουν αποθέματα υλικών επειδή η αποθήκευση κοστίζει χρήματα).

Σε κάθε περίπτωση, η διάθεση των εργαζομένων είναι απερίγραπτη. Οι εργαζόμενοι από όλους τους τομείς της οικονομίας είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι, και για πρώτη φορά, πολλοί εργαζόμενοι μπορούν να συνομιλήσουν με άλλους εργαζόμενους που απασχολούνται σε άλλους κλάδους, γνωρίζοντας ότι μοιράζονται ένα κοινό στόχο.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι θα είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, να επιστρέψουμε στη δουλειά. Αλλά χάρη στην κυβέρνηση, οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να παραμείνουν στην απεργία μέχρι την επόμενη εβδομάδα. Τότε θα δούμε.

Πρόκειται για μια γενική απεργία και πολλοί απλοί εργαζόμενοι, με τους οποίους έχω μιλήσει, είναι αποφασισμένοι να μην επιστρέψουν στην εργασία τους μέχρι το όριο συνταξιοδότησης να επανέλθει στα 60 χρόνια.

Αformi,http://aformi.wordpress.com/2010/10/20/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Προβολή ταινίας

1.Home:


2.Invasion of the body snatchers:


3.Dead Man:


4.Ex Drummer:

Τα όνειρα θα γίνουν καλύτερα.



Εγινε γνωστός από το πρώτο του κιόλας µυθιστόρηµα, µε τον τίτλο «Γενιά Χ» (1991).Ο 49χρονος καναδός συγγραφέας Ντάγκλας Κόουπλαντ κάνει τώρα µερικές προβλέψεις για την επόµενη δεκαετία. Αντιγράφουµε - σε δύο δόσεις - από την Τhe Globe and Μail.

1.Τα πράγµατα θα γίνουν χειρότερα. Ο ανελκυστήρας πηγαίνει µόνο προς τα κάτω. Το καλό είναι ότι σε κάποιο σηµείο θα σταµατήσει.

2.Το µέλλον είναι απρόβλεπτο. Το µόνο σίγουρο είναι πως θα είναι αλλόκοτο. Και ο λόγος είναι πως πολλά πράγµατα αλλάζουν πολύ γρήγορα.

3.Το µέλλον θα έλθει ό,τι κι αν κάνουµε εµείς. Η τεχνολογία µπορεί να µην υπαγορεύει κατ' ανάγκη το µέλλον, στο τέλος όµως αφήνει πάντα τη σφραγίδα της.

4.Μετακοµίστε στο Βανκούβερ, το Σαν Ντιέγκο, το Σάνον ή στο Λίβερπουλ. Στις δυτικές ακτές δεν θα αποφύγετε τα ακραία καιρικά φαινόµενα, αλλά τουλάχιστον δεν θα βράσετε ούτε θα παγώσετε.

5.Nα αισθάνεστε όλο και συχνότερα σαν το σκυλί που το έδεσαν σε ένα στύλο έξω από το µπακάλικο. Το σύνδροµο του χωρισµού θα γίνει η µόνιµη συναισθηµατική κατάστασή σας.

6.Η µεσαία τάξη είναι σαν τα ταξιδιωτικά πρακτορεία: πέθανε. Και δεν πρόκειται να αναστηθεί.

7.Τα ψώνια θα µοιάζουν µε την εµπειρία από ένα µεξικάνικο φαρµακείο. Εκεί, άµα θέλετε µια οδοντόβουρτσα, τη διαλέγετε από µια γυάλινη προθήκη και ο υπάλληλος τρέχει να σας τη φέρει. Δεν είναι πολύ αποτελεσµατικό, αλλά βοηθά στη µείωση της ανεργίας.

8.Προσπαθήστε να µείνετε κοντά σε ένα σταθµό του Μετρό. Καθώς το πετρέλαιο τελειώνει, είναι µια ασφαλής λύση για τη µετακίνησή σας.

9.Τα προάστια δεν έχουν µέλλον. Η αυξηµένη εγκληµατικότητα θα τα κάνει ακατοίκητα.

10.Οπως δεν µπορείτε να γυρίσετε σε έναν πιο αργό υπολογιστή, έτσι δεν µπορείτε να γυρίσετε και σε ένα κατώτερο επίπεδο συνδεσιµότητας.

11.Οι γέροι δεν θα είναι πια άχρηστοι. Και αυτό, γιατί θα είναι λίγο νεώτεροι.

12.Να περιµένετε λιγότερα. Μην παραιτηθείτε εντελώς. Απλώς, να περιµένετε λιγότερα.

13.Απολαύστε το µαρούλι όσο είναι καιρός. Σε λίγο δεν θα το βρίσκετε.

14.Ερχεται κάτι πιο έξυπνο από εµάς.

15.Εξασφαλίστε ότι θα έχετε κάποιον να σας αλλάζει την πάνα.

16.Να ξέρετε ότι θα µετατραπείτε σε ένα νέφος δεδοµένων που θα περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη.

17.Ισως να καείτε στην προσπάθεια να διαφυλάξετε την ατοµικότητά σας. Στη νέα τάξη, είστε µια τελίτσα. Δεν υπάρχει διαφυγή.

18.Η Αρκτική θα γίνει σαν την Ανταρκτική: ένας τόπος που θα ανήκει σε όλους και σε κανένα.

19.Η Βόρεια Αµερική θα διαµελιστεί το ίδιο γρήγορα µε το Σύµφωνο της Βαρσοβίας. Το Κεµπέκ θα αποχωρήσει από τον Καναδά. Η Κούβα θα γίνει ένα Club Μed µε όπλα. Οι Πολιτείες του Μίσους θα συγκροτήσουν συµµαχία.

20.Ολοι θα νιώθουν όπως εσείς.

21.Η αίσθηση που έχετε για τον χρόνο θα συνεχίσει να κατακερµατίζεται. Τα χρόνια θα µοιάζουν µε ώρες.

22.Θα είναι όλο και πιο εύκολο να εξηγείτε γιατί είστε αυτό που είστε. Αυτό που σήµερα αποκαλούµε «προσωπικότητα» θα εξηγείται µε βάση δοµικές και χηµικές λειτουργίες του εγκεφάλου.

23.Θα εξακολουθούν να µας ενοχλούν οι άνθρωποι που κάνουν λογοπαίγνια, αλλά θα τους αντιµετωπίζουµε µε επιείκεια γιατί θα αποδειχθεί ότι δεν µπορούν από ιατρική άποψη να κάνουν διαφορετικά.

24.Τα όνειρα θα γίνουν καλύτερα.

25.Το να είµαστε µόνοι θα είναι ευκολότερο.

26.Θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αντιµετωπίζετε τη ζωή σας σαν να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Στην πραγµατικότητα, η ζωή σας θα ισοδυναµεί µε πόσους φίλους έχετε online.

27.Θα έχετε µεγαλύτερο λόγο για το πόσο µακρά ή βραχεία θέλετε να µοιάζει η ζωή σας. Η αντίληψη του χρόνου έχει να κάνει σε µεγάλο βαθµό µε την αλληλουχία των δραστηριοτήτων σας, την επικάλυψή τους και τα κενά που αφήνετε ανάµεσά τους.

28.Η απόλαυση από τη µουσική θα σπάσει όλους τους ηλικιακούς φραγµούς.

29.Θα νοσταλγήσετε τη δεκαετία του '90 περισσότερο απ' όσο πιστέψατε ποτέ.

30.Οι βλάκες που είναι στα πράγµατα θα δώσουν τη θέση τους σε ακόµη πιο βλάκες. Θα ζείτε σε έναν κόσµο χωρίς βασιλιάδες, µόνο πρίγκιπες, προς τους οποίους η πίστη σας θα έχει κλονιστεί.

31.Οι λέξεις που γεννά η τεχνολογία θα περνούν σε νέες σφαίρες, όπου θα υπακούουν σε διαφορετικούς γραµµατικούς κανόνες.

32.Οι άνθρωποι θα πάψουν να ενδιαφέρονται για το πώς τους βλέπουν οι άλλοι. Οι κατηγορίες στις οποίες µπορεί να ανήκει κανείς θα γίνουν απεριόριστες.

33.Το να ξέρει κάποιος τα πάντα θα γίνει βαρετό.

34.Το ΙΚΕΑ θα αποτελεί ένα όλο και πιο πνευµατικό καταφύγιο.

35.Το µέλλον της πολιτικής είναι η προσεκτική και αποτελεσµατική εµφύτευση στα µυαλά των ψηφοφόρων εικόνων που δεν θα είναι δυνατό να αφαιρεθούν.

36.Θα δαπανάτε πολύ χρόνο ψωνίζοντας online από το κελί της φυλακής σας. Αυτοί θα είναι οι δύο πόλοι της κοινωνίας: τα ψώνια και η φυλακή.

37.Η µετάβαση στη δουλειά θα είναι πλούσια σε προκλήσεις: λακκούβες, εποχικοί σωµατοφύλακες, τρελές κυρίες που σας βρίζουν, κλέφτες οργάνων, επιδειξιοµανείς και πολύς καθαρός αέρας.

38.Οι άνθρωποι που σνοµπάρουν τις νέες τεχνολογίες θα µοιάζουν µε τις χορτοφάγους έφηβες της δεκαετίας του '80

39.Θα γίνουµε πιο πεζοί σε σχέση µε τα σώµατά µας

40.Θα αποδεχθούµε την προφανή αλήθεια ότι εµείς τα προκαλέσαµε όλα αυτά.

http://diastaseis.blogspot.com/

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

Παιδιά ας βάλουμε εδώ , τις προτεινόμενες ταινίες για την Τετάρτη.Ας γίνει μια κουβεντούλα για το τι να δείξουμε και ας αποφασίσουμε μέχρι αύριο.

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

οταν ο αγωνας γινεται τρομοκρατια, ειμαστε ολοι τρομοκρατες

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1214398

O ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ

Μες στο καλοκαίρι (26 Αυγούστου 2010), σε μία μόνο συνεδρίαση, η κυβέρνηση ψήφισε τη δεύτερη κατά σειρά τροποποίηση του τρομονόμου ή «αντιτρομοκρατικού νόμου» του 2001 (η πρώτη τροποποίηση έγινε από την κυβέρνηση της ΝΔ το 2004), διευρύνοντας το πεδίο εφαρμογής του έτσι ώστε οποιασδήποτε μορφής αντίσταση απέναντι στο καθεστώς να θεωρείται τρομοκρατία. Ο συγκεκριμένος νόμος (3875/2010) έρχεται να χαρακτηρίσει ως τρομοκρατική πράξη κακουργηματικού χαρακτήρα κάθε διαδήλωση, κατάληψη, φθορά ξένης περιουσίας – «αδικήματα» για τα οποία συχνά πυκνά παραπέμπονται συμμετέχοντες σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις. Μόνο που από δω και πέρα αυτοί θα παραπέμπονται ως τρομοκράτες.

Αφορμή για την επιπλέον «ενίσχυση» του τρομονόμου υπήρξε η κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου του ΟΗΕ, που υπό το πρόσχημα της αντιμετώπισης του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» εισήγαγε την έννοια της «τρομοκρατίας» και την όρισε ως βασικό εχθρό του σύγχρονου κόσμου. Μια σύμβαση που, αν και πέρασαν 10 χρόνια (ψηφίστηκε το 2000), καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έπαιρνε την ευθύνη της κύρωσής της.
Όμως, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν αρκέστηκε μόνο στην κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου. Εισήγαγε και ένα δεύτερο τμήμα, στο οποίο κάνει σοβαρές τροποποιήσεις στην ποινική νομοθεσία και ιδιαίτερα στη λεγόμενη «αντιτρομοκρατική».

Εκτός από το ΠΑΣΟΚ τις διατάξεις ψήφισε και η ΝΔ, ενώ το ακροδεξιό ΛΑΟΣ τις καταψήφισε γιατί ζητούσε ακόμα σκληρότερη αντιμετώπιση τόσο του «εσωτερικού εχθρού», όσο και των μεταναστών.

Οι τροποποιήσεις στον τρομονόμο είναι οι εξής:

1. Έως τώρα τιμωρούνταν «όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων». Το «και» αντικαταστάθηκε με «που». Έτσι, εξαλείφεται το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου και αντικαθίσταται με το αντικειμενικό συλλογικό στοιχείο. Είναι αδιάφορο αν ο διωκόμενος ήθελε να διαπράξει ή διέπραξε κακουργήματα: Αρκεί που το ήθελε η οργάνωση… Το ελληνικό σύστημα δικαίου δεν περιλάμβανε μέχρι τώρα τον αντικειμενικό δόλο. Πλέον, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», εισάγεται και αυτός. Η συλλογική ευθύνη είναι πια αδίκημα και με το νόμο. Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πόσο περατά είναι τα όρια αστικής δημοκρατίας και φασισμού.

2. Ως «τρομοκρατική» οργάνωση ορίζεται πλέον και αυτή που συγκροτείται για να διαπράξει πλημμελήματα (π.χ. παρακώλυση συγκοινωνιών, διακεκριμένη φθορά κ.ά.). Έτσι, οι συλληφθέντες μιας μαχητικής πορείας, στους οποίους κατά κανόνα αποδίδονται τέτοια αδικήματα, μπορούν κάλλιστα να δικαστούν ως «τρομοκράτες». Απλώς, τους επιφυλάσσεται μικρότερη ποινή σε σχέση με όσους διαπράττουν κακουργήματα. Το ίδιο ισχύει και για όποιον κατηγορηθεί ότι «διευθύνει» τέτοια ομάδα. Δικάζεται κι αυτός σαν «αρχηγός», αλλά με μειωμένη ποινή (ο «διευθύνων» ομάδας που συστήθηκε για να διαπράξει κακουργήματα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 10 ετών).

3. Ο κύκλος των μελών μιας οργάνωσης διευρύνεται επίσης με τους συμπαθούντες και όσους κατά την κρίση του δικαστηρίου υποβοηθούν την τέλεση πράξεων που ο νόμος ονομάζει κακουργηματικές. Τώρα –και με το νόμο πλέον– η υποβοήθηση της αντίστασης στο καθεστώς της Κυριαρχίας είναι κακούργημα. Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος προβλέπει πως «όποιος παρέχει ουσιώδεις πληροφορίες ή υλικά μέσα, με σκοπό να διευκολύνει ή να υποβοηθήσει τη διάπραξη κακουργηματικών πράξεων, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών»! Μάλιστα, ο νέος νόμος διευκρινίζει ρητά ότι αυτή η κατηγορία απευθύνεται «ανεξάρτητα από τη διάπραξη οποιουδήποτε εγκλήματος από τα αναγραφόμενα στην παρ. 1»! Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, αν φωνάξεις σε μία ομάδα διαδηλωτών («τρομοκρατών» με την ορολογία της Εξουσίας) «Προσέξτε, από ‘κεί έρχεται η αστυνομία», αν προσφέρεις σε κάποιον μία χειρουργική μάσκα ως προστασία από τα δακρυγόνα, αν προσφέρεις στέγη ή οποιαδήποτε βοήθεια σε όποιον αγωνίζεται εναντίον αυτού του συστήματος (τον οποίον η Εξουσία έχει βαφτίσει τρομοκράτη), κινδυνεύεις να βρεθείς στη φυλακή μέχρι και 10 χρόνια ως συνεργός τρομοκρατών!

4. Εισάγεται πλέον, δίπλα στη συμμετοχή σε «δομημένη οργάνωση» (κατηγορία γνωστή κι ως «σύσταση συμμορίας»), το αδίκημα της απειλής. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα επέρχεται τροποποίηση σύμφωνα με την οποία «όποιος απειλεί σοβαρά με την τέλεση του κατά την παρ. 1 εγκλήματος, και έτσι προκαλεί τρόμο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών». Τα όρια της αυθαιρεσίας εκτείνονται πλέον στο άπειρο, καθώς ευθέως διώκεται το φρόνημα και η πρόθεση τέλεσης εγκλήματος. Κι αφού η Εξουσία κατονομάζει, ανοιχτά και με το νόμο πλέον, σαν έγκλημα και τρομοκρατία οποιασδήποτε μορφής αντίσταση εναντίον της, πρακτικά η ανακοίνωση μιας διαδήλωσης ή μιας κατάληψης μπορεί να θεωρηθεί ότι προκαλεί τρόμο, και άρα οι διοργανωτές είναι δυνατόν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη φυλακή, υπαγόμενοι στον τρομονόμο!

5. Για να κατοχυρώσουν καλύτερα τη διεύρυνση του κύκλου των «υπόπτων», καταργούν τη διάταξη του νόμου του 2004 που έλεγε ότι «δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη η τέλεση ενός ή περισσότερων από τα εγκλήματα των προηγούμενων παραγράφων, αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας […] ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας ή άλλου δικαιώματος». Η διάταξη αυτή θεωρητικά απέτρεπε τη δίωξη του φρονήματος και της ανοιχτής πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, ωστόσο ουσιαστικά όλα υπάγονταν στην κρίση του εκάστοτε δικαστηρίου. Σήμερα, με την κατάργηση του συγκεκριμένου άρθρου της διάταξης αυτής, καταργούνται ακόμα και τα προσχήματα.
Τυχαία γίνεται λόγος για χούντα;

6. Με τον προηγούμενο τρομονόμο το δικαστήριο δεχόταν ανώνυμες μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά ήταν υποχρεωμένο να αποκαλύψει στον κατηγορούμενο το όνομα του μάρτυρα, εφόσον ο κατηγορούμενος ή κάποιος διάδικος το ζητούσε. Η δυνατότητα αυτή πλέον αφαιρείται, αφού το δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί το αίτημα αυτό εφόσον αιτιολογήσει γραπτά τους λόγους της άρνησης. Πρακτικά η αλλαγή αυτή μπορεί να στείλει σε πολυετείς καθείρξεις κατηγορουμένους για «τρομοκρατία» με βάση καταθέσεις ανθρώπων τους οποίους δεν θα δουν και δεν θα ακούσουν ποτέ διά ζώσης, ώστε να μπορούν να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς τους. Το μέτρο αυτό ξεπερνά και τον πιο σκληρό και αρρωστημένο ολοκληρωτισμό!
Η αντίσταση αποκαλείται τρομοκρατία, διώκεται ως κακούργημα με τη συνδρομή αόρατων μαρτύρων, που, αν το δικαστήριο αρνηθεί να αποκαλύψει την ταυτότητά τους, δε θα μάθουμε ποτέ αν πραγματικά υπήρξαν, ή κι αν υπήρξαν τι σχέση (δεν) είχαν με την υπόθεση. Επιπλέον, θα μπορούν να φυγαδεύονται στο εξωτερικό. Ικανοποιείται έτσι ένα πάγιο αίτημα των αμερικανικών διωκτικών υπηρεσιών και κατασταλτικών μηχανισμών για τη χρήση «ανώνυμων πληροφοριοδοτών», κατά τα αμερικανικά πρότυπα, δηλαδή πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών! Είναι εμφανής η τάση ομογενοποίησης της καταστολής της υπερεθνικής Εξουσίας, αλλά και της ολοκληρωτικής κοινωνίας που αυτή ετοιμάζει.

Πρέπει να επισημανθεί ότι η κύρωση της σύμβασης του Παλέρμου προδικάζει τη λήψη και άλλων κατασταλτικών μέτρων, όπως, π.χ., η σκλήρυνση του καθεστώτος κράτησης των καταδικασθέντων για «τρομοκρατία». Για παράδειγμα, το άρθρο 11 παρ. 4 της σύμβασης προβλέπει διαφορετικό καθεστώς για την προσωρινή ή υφʼ όρων απόλυση καταδικασθέντων για τέτοια αδικήματα. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι «κάθε κράτος-μέρος διασφαλίζει ότι τα δικαστήριά του ή άλλες αρμόδιες Αρχές λαμβάνουν υπόψη τη βαρύτητα των αδικημάτων που καλύπτονται από τη Σύμβαση αυτήν, όταν εξετάζουν το ενδεχόμενο προσωρινής ή υφʼ όρων απόλυσης προσώπων που έχουν καταδικαστεί για τέτοια αδικήματα».

Δεν είναι καθόλου άσχετη η φασιστική τροπολογία για την καταστολή της απεργίας των φορτηγατζήδων υπό τον τρομονόμο-3, που ψηφίστηκε εν κρυπτώ μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, η κυβέρνηση μετατρέπει σε κακουργήματα (με ποινές άνω των τριών ετών) τη μη συμμόρφωση σε απόφαση επίταξης και την παρακώλυση συγκοινωνιών.

Προληπτικά το κράτος θέλει να σπείρει τον τρόμο για να παραλύσει τις αντιστάσεις μας, μπροστά στον κίνδυνο να βρεθεί ο καθένας στη φυλακή με κατηγορίες «τρομοκράτη»…
Κατασταλτικά
θα λειτουργήσει όταν αρχίσουν να εκδηλώνονται οι πρώτες μαχητικές αντιδράσεις. Μπάτσοι, εισαγγελείς και δικαστές ξέρουν να στέκονται στο ύψος τους σε αυτές τις περιστάσεις. Αυτοί που πάσχισαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου με τις καταδίκες Κορκονέα–Σαραλιώτη, αυτοί που δεν δίστασαν να τσουβαλιάσουν με την κατηγορία «μελών τρομοκρατικής οργάνωσης» ανήλικα παιδιά στη Λάρισα τον Δεκέμβρη του 2008, δεν θα διστάσουν να τσουβαλιάσουν ακόμα περισσότερους προς παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Όλα αυτά πέρασαν κρυφά, με την πλήρη αποσιώπηση του γεγονότος από τα καθεστωτικά μέσα «ενημέρωσης». Τα μίντια για μία ακόμη φορά έδειξαν ποιος είναι ο ρόλος τους. Οι ελάχιστοι δημοσιογράφοι του αστικού Τύπου που ανέφεραν το γεγονός, επέκριναν την κυβέρνηση για «βιαστικό και αθόρυβο» πέρασμα των διατάξεων και «ανεπαρκείς διαβουλεύσεις με τους πολίτες», ενώ δεν παρέλειψαν να δουν κάποιες «ευνοϊκές ρυθμίσεις» και να κάνουν λόγο για «ασφαλιστικές δικλείδες» στον προηγούμενο τρομονόμο… Ουσιαστικά, δηλαδή, εγκαλούν την κυβέρνηση για λανθασμένο χειρισμό του ζητήματος, συμφωνώντας με την πλειονότητα των διατάξεων, πόσω μάλλον με το γενικότερο πλαίσιο του νόμου!

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα νόμο για το γενικό καλό, που έπεσε εξ ουρανού, όπως προφανώς φαντασιώνονται κάποιοι φιλελεύθεροι αστοί. Η προσθήκη των κατασταλτικών αυτών διατάξεων έχει εξήγηση και αιτίες – που δεν περιμένουμε, βέβαια, απ’ αυτούς να αγγίξουν.
Αποτελούν κινήσεις θωράκισης του κατασταλτικού οπλοστασίου του κράτους ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό». Αποτελούν μία πρώιμη προετοιμασία της ολοκληρωτικής δημοκρατίας απέναντι στις διαφαινόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Ενισχύεται κι άλλο το νομικό πλαίσιο της καταστολής και εναρμονίζεται με τα πρότυπα της Αυτοκρατορίας.

Επιχειρείται η παγίωση της αλλοίωσης του περιεχομένου εννοιών σύμφωνα με τα πρότυπα και τα συμφέροντα της Κυριαρχίας (π.χ. η αντίσταση προπαγανδίζεται και ποινικοποιείται σαν «τρομοκρατία», η σκέψη σαν «απειλή» κ.ο.κ.). Επιχειρείται ο εθισμός της ανθρώπινης σκέψης σε αυτήν την καινούργια χρήση εννοιών. Επιχειρείται με μηχανιστικό και φασιστικό τρόπο η διάρρηξη όλων των δεσμών αλληλεγγύης, ο εκφοβισμός όλης της κοινωνίας και η επιβολή της κοινωνίας του τρόμου.

Πηγές

actionforliberty.wordpress.com

www.eksegersi.gr/article.php?article_id=5888&pos=4&cat_id=48

athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1210909

Και να τι γίνεται στη Γαλλία...

Με 174 ψήφους υπέρ και 159 κατά οι Γερουσιαστές ενέκριναν την αύξηση του ορίου ηλικίας για όσους δικαιούνται να λάβουν πλήρη σύνταξη. Η Εθνοσυνέλευση έχει ήδη εγκρίνει άλλο ένα σημαντικό σημείο της μεταρρύθμισης ψηφίζοντας την επέκταση του ελάχιστου ορίου συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 έτη.

Αισθητά μεγαλύτερη ήταν η συμμετοχή των διαδηλωτών σήμερα σε σχέση με προηγούμενες κινητοποιήσεις. Στο Παρίσι μόνο, οι διοργανωτές εκτιμούν ότι 330.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους, ενώ η αστυνομία κάνει λόγο για 89.000. Για όλη, όμως, τη Γαλλία σύμφωνα με τους διοργανωτές των μαζικών κινητοποιήσεων, η συμμετοχή στη σημερινή απεργία κατά του συνταξιοδοτικού καθεστώτος ανέρχεται στους περίπου 3,5 εκατομμύρια διαδηλωτές. Η αστυνομία αναφέρεται σε 1,2 εκατομμύριο διαδηλωτές σε όλη τη Γαλλία.

Οι σημερινές διαδηλώσεις κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος «είναι αισθητά πιο μεγάλες από όλες τις τελευταίες, με τους αριθμούς (των διαδηλωτών) σχεδόν παντού στην επαρχία να είναι υψηλότεροι», δήλωσε ο επικεφαλής του συνδικάτου CFDT Φρανσουά Σερέκ

Το 30-50% των πτήσεων από και προς τα γαλλικά αεροδρόμια εκτιμάται ότι ακυρώθηκαν σήμερα, ενώ ακυρώσεις έγιναν και στα δρομολόγια του σιδηροδρόμου. Το 30% των πτήσεων στα αεροδρόμια του Ρουασί και του Μπουρζέ και το 50% στο Ορλί υπολογίζεται ότι ακυρώθηκαν, σύμφωνα με τη Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας (DGAC). Τα πέντε συνδικάτα της Air France (CFDT, CFE-CGC, CFTC, CGT, UNSA) κάλεσαν τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην 24ωρη απεργία.

Ακυρώσεις έγιναν και στα δρομολόγια των τρένων σ' ολόκληρη τη χώρα. Η απεργία ξεκίνησε από το βράδυ της Δευτέρας (20:00 ώρα Γαλλίας). Ωστόσο οι μεταφορές για τα τρένα Eurostar προς Λονδίνο διεξάγονται κανονικά, ενώ τα δρομολόγια προς Βέλγιο, Γερμανία και Ελβετία είναι πιο αραιά, αλλά δεν ακυρώθηκαν.

Σύμφωνα όμως με προειδοποίηση όλων συνδικάτων των σιδηροδρόμων, τα οποία έχουν εξαγγείλει επαναλαμβανόμενες απεργίες, από τη Δευτέρα το βράδυ θα διακοπούν τελείως τα νυχτερινά δρομολόγια εξωτερικού, με εξαίρεση το δρομολόγιο Παρίσι-Ρώμη.

Στην απεργία έλαβαν μέρος και τα συνδικάτα του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού. Επιπλέον, απεργούν οι εργάτες στις πετρελαϊκές βιομηχανίες ενώ οι λιμενεργάτες στην Μασσαλία μπαίνουν στην τρίτη εβδομάδα απεργιακών κινητοποιήσεων.

Απεργούν επίσης δάσκαλοι, ταχυδρομικοί υπάλληλοι και οδηγοί φορτηγών. «Αυτή είναι μια από τις τελευταίες μας ευκαιρίες να κάνουν την κυβέρνηση να οπισθοχωρήσει» λέει ο Francois Chereque, επικεφαλής της Γαλλικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CFDT). «Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων δεν αντέχουν οικονομικά να πληρώσουν τις επαναλαμβανόμενες ημέρες απεργίας».

«Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε τα εύκολα, δεν έχουμε πάντα την έγκριση του λαού» είπε ο υπουργός Εργασίας της Γαλλίας Ερίκ Βερτ. «Είναι δύσκολο να πούμε στους Γάλλους πως πρέπει να εργαστούν περισσότερο, μέχρι τα 67 τους χρόνια, αλλά πρέπει να γίνει».

Ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν δήλωσε σήμερα ότι η κυβέρνηση έχει φτάσει «στα όρια αυτού που είναι δυνατό» να γίνει όσον αφορά τις παραχωρήσεις πάνω στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, εναντίον της οποίας πραγματοποιούνται σήμερα νέες διαδηλώσεις, σημείωσαν βουλευτές της πλειοψηφίας. Οι τελευταίοι μετείχαν στην εβδομαδιαία σύνοδο των βουλευτών της Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP, δεξιά), που έγινε κεκλεισμένων των θυρών στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Ο Φιγιόν προσέθεσε ότι η κυβέρνησή του είναι «αποφασισμένη να φέρει εις πέρας» τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, παρά τις σημερινές κινητοποιήσεις, που χαρακτηρίζονται από μια συμμετοχή σε επίπεδα ρεκόρ. Έκρινε επίσης «ανεύθυνη» την κίνηση της «άκρας αριστεράς και ενός μέρους του Σοσιαλιστικού Κόμματος να κατεβάσουν τους 15χρονους στο δρόμο» με αφορμή την τέταρτη αυτή ημέρα των κινητοποιήσεων κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού. Τα συνδικάτα κάλεσαν τους νέους να κινητοποιηθούν μαζικά κατά της μεταρρύθμισης.

Την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος Σαρκοζί, σε μια προσπάθεια να κάμψει τις αντιδράσεις, είπε πως θα δώσει περισσότερους πόρους στο συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο για μητέρες τριών ή περισσότερων παιδιών, καθώς και συνταξιοδότηση νωρίτερα για γονείς ανάπηρων παιδιών. Οι αλλαγές αυτές θα χρηματοδοτηθούν από νέους φόρους που αναμένεται να φέρουν στα κρατικά ταμεία έσοδα 3.4 δισ. Ευρώ.

Πηγή: tvxs

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Ποια είναι η διαφορά του ΚΚΕ Μ-Λ από το Μ-Λ ΚΚΕ? (H Αριστερά σε όλο της το μεγαλείο..)

Στην πράξη , τουλάχιστον σήμερα δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά . Εγωϊσμοί , μικροσκοπιμότητες και παλιές ρήξεις με πολλές προσωπικές αντιπαραθέσεις και πικρίες χωρίζουν τις δύο οργανώσεις .

Το 1964 στα χρόνια της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου , εμφανίζεται το λεγόμενο μαρξιστικό - λενινιστικό κίνημα στη χώρα μας . Πολιτικοί πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα μας , μαζί με φοιτητές και διανοούμενους αρνούμενοι το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ , θεωρώντας ότι το ΚΚΕ αποτελεί αποτέλεσμα πραξικοπήματος των ξένων κομμουνιστικών κομμάτων (και ειδικά του σοβιετικού) στο εσωτερικό του , ενστερνίζονται τη σκέψη του Μάο και συσπειρώνονται γύρω από το θεωρητικό περιοδικό "Αναγέννηση".

Στα χρόνια της δικτατορίας θα δημιουργηθεί και η οργανωτική έκφραση του μ-λ κινήματος στην λεγόμενη ΟΜΛΕ (Οργάνωση Μαρξιστών-Λενινιστών Ελλάδας).

Το 1972 διατυπώνεται από τον Ντένγκ Χσιάο Πίνγκ η θεωρία των τριών κόσμων στην προσπάθεια να δικαιολογηθεί θεωρητικά και με μαρξικούς όρους η προσέγγιση ΗΠΑ και Κίνας . Στον πρώτο κόσμο η σοσιαλιμπεριαλιστική ΕΣΣΔ και οι ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ . Στον δεύτερο η Ευρώπη , η Αυστραλία , ο Καναδάς , η Ιαπωνία και στον τρίτο η Κίνα και όλοι οι άλλοι . Ο κύριος κίνδυνος για το επαναστατικό κίνημα , την ειρήνη , αλλά και για τους λαούς γενικότερα προέρχεται από τη σοσιαλιμπεριαλιστική και ρεβιζιονιστική Σοβιετική Ένωση , με αποτέλεσμα μία συμμαχία με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να είναι θεμιτή για πολιτικούς και τακτικούς λόγους .

Το 1976 εκδηλώνεται στο ΚΚΚ το αποτυχημένο πραξικόπημα της συζύγου του Μάο και των συντρόφων της .
Επέρχεται η πρώτη διάσπαση μετά από όλα αυτά . Το ΚΚΕ(μ-λ) αντιτάσσεται στην θεωρία των τριών κόσμων , παίρνει θέση υπέρ της χήρας του Μάο και της συνέχισης της Πολιτιστικής Επανάστασης , σε αντίθεση με το ΜΛ-ΚΚΕ που ακολουθεί παραδοσιακά κινεζόφιλη πολιτική και τίθεται υπέρ του Ντεγκ τουλάχιστον στην αρχή .

Το ΚΚΕ(μ-λ) αργότερα θα γνωρίσει μία μεγάλη διάσπαση , από συντρόφους του μακαρίτη Γιάννη Χοτζέα , ο οποίοι θα ιδρύσουν την οργάνωση με τον ευρηματικό τίτλο Α/Συνέχεια , που στην πορεία (πρόσφατα) θα αλλάξει όνομα σε Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) .

Το ΜΛ-ΚΚΕ , θα αναγκασθεί στα τέλη της δεκαετίας του 70 να εγκαταλείψει την θεωρία των τριών κόσμων και μαζί να αποσύρει την υποστήριξη στον Ντεγκ . Μία φράξια τότε , θα δημιουργήσει την Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (ΟΑΚΚΕ) , η οποία πιστή στην θεωρία των τριών κόσμων θα παρασυρθεί σε εντελώς απίθανες και απίστευτες αναλύσεις και σε ένα φιλοτουρκισμό και φιλοαμερικανισμό χωρίς όρια . Ο βασικός της εχθρός είναι η λεγόμενη Ρωσική Υπερδύναμη και οι ρωσόφιλες ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ! .

Μία άλλη μαοϊκή οργάνωση με το όνομα ΕΚΚΕ (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας) ιδρύθηκε στη Γερμανία από Έλληνες φοιτητές και έπαιξε κάποιο ρόλο ειδικά στο φοιτητικό κίνημα στα χρόνια της δικτατορίας . Δε σχετίζεται όμως με τον αρχικό κορμό του μ/λ κινήματος της Ελλάδας και δεν είχε ποτέ ιδιαίτερους δεσμούς με το εργατικό κίνημα της χώρας μας . Από το ΕΚΚΕ πέρασαν πολλά γνωστά πρόσωπα της πολιτικής και της show biz της σημερινής Ελλάδας (Τατούλης , Τσουκάτος , Α. Μικρούτσικος , Μ. Τσουκαλά , Σ. Κούλογλου κτλ).

42 χρόνια από τη δολοφονία του ρομαντικού επανάστη, Comandante Che Guevara

Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής, γιος της Σέλια ντε λα Σέρνα και του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησής του, γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928. Κατά τον βιογράφο του, Τζον Λι Άντερσον, η πραγματική ημερομηνία γέννησής του τοποθετείται νωρίτερα, στις 14 Μαΐου του ίδιου έτους.

Μετά την αποφοίτησή του από την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, ο Γκεβάρα ταξίδεψε στη Γουατεμάλα, με ενδιάμεσους σταθμούς τη Βολιβία, το Περού, τον Παναμά, την Κόστα Ρίκα, τη Νικαράγουα και το Ελ Σαλβαδόρ. Εκεί γνώρισε την Περουβιανή οικονομολόγο Ίλδα Γκαδέα, η οποία εργαζόταν στην κρατική υπηρεσία του Ινστιτούτου Προώθησης της Παραγωγής. Η Γκαδέα ήταν εξόριστη εξαιτίας της συμμετοχής της στη Λαϊκή Επαναστατική Αμερικανική Συμμαχία του Περού, και διέθετε γνωριμίες με πολιτικά πρόσωπα. Με τη βοήθειά της, ο Γκεβάρα ήρθε σε επαφή με ένα ευρύ κύκλο εξόριστων και αριστερών διανοουμένων.

Η Επανάσταση στην Κούβα

Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1954, ο Γκεβάρα ταξίδεψε στο Μεξικό, που αποτελούσε κοινό προορισμό εξόριστων Λατινοαμερικανών, από χώρες όπως το Πουέρτο Ρίκο, το Περού, η Βενεζουέλα, η Γουατεμάλα και η Κούβα. Στην πόλη του Μεξικού, συνάντησε τον Κουβανό εξόριστο Νίκο Λόπες, γνώριμό του από την περίοδο της παραμονής του στη Γουατεμάλα, ενώ επανασυνδέθηκε και με την Ίλδα Γκαδέα. Προκειμένου να συντηρείται οικονομικά, εργάστηκε ως γιατρός και ως φωτογράφος. Το καλοκαίρι του 1955, ήρθε σε επαφή με τον αδελφό του Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ, από τον οποίο πληροφορήθηκε την επικείμενη άφιξη του Κάστρο στο Μεξικό. Στις αρχές Ιουλίου του 1955, o Γκεβάρα συνάντησε για πρώτη φορά τον Φιντέλ Κάστρο, o οποίος ήταν αρχηγός των "Moνκαντίστας", και είχε καταφύγει στο Μεξικό μετά την αποφυλάκισή του, αποτέλεσμα της χάρης που του δόθηκε από τον Μπατίστα.

Πεπεισμένος πως ο Κάστρο είχε τις προϋποθέσεις να αποτελέσει ένα χαρισματικό ηγέτη της κουβανικής επανάστασης, ο Γκεβάρα συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου, με στόχο την ένοπλη δράση για την ανατροπή του κουβανικού καθεστώτος.
Ο Γκεβάρα συμφώνησε να τους συνοδεύσει με την ιδιότητα του γιατρού, ωστόσο έλαβε κανονικά μέρος στην στρατιωτική εκπαίδευση των ανταρτών, το βασικό στάδιο της οποίας ξεκίνησε στις αρχές του 1956, υπό τις οδηγίες του Μεξικανού παλαιστή Αρσάνιο Βαγένας σε ζητήματα εκγύμνασης και αυτοάμυνας, καθώς και του πρώην συνταγματάρχη του Ισπανικού Δημοκρατικού Στρατού, Αλπέρτο Μπάγιο. Στα απομνημονεύματα του Μπάγιο, πληροφορούμαστε πως ο Γκεβάρα επέδειξε μεγάλη θέληση κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, αποτελώντας τον καλύτερο μαθητή του. Την ίδια περίοδο, θεωρείται πιθανό πως απέκτησε το παρωνύμιο Τσε (Che), εξαιτίας της συχνής χρήσης της λέξης che (φίλος ή και επιφώνημα: Ε εσύ!) που έκανε ο ίδιος μιλώντας, έκφραση που αν και είχε εισαχθεί στη γλώσσα των Αργεντινών, φαινόταν αστεία στους Κουβανούς.

Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, 82 επαναστάτες, μεταξύ αυτών και ο Τσε Γκεβάρα, ταξίδεψαν με το πλοιάριο Granma, από τον ποταμό Τούξπαν του Mεξικoύ με προορισμό την Κούβα, στην οποία έφθασαν τελικά στις 2 Δεκεμβρίου. Κατά την απόβασή τους, δέχθηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος, από την οποία επέζησαν 15-20 αντάρτες που κατάφεραν να ανασυνταχθούν και να καταφύγουν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα. Με σημείο εκκίνησης την επίθεση αυτή, ο ρόλος του Τσε Γκεβάρα στον ανταρτοπόλεμο διαφοροποιήθηκε σταδιακά, αντιλαμβανόμενος o ίδιος όλο και λιγότερο ως μοναδικό καθήκον του την ιατρική συμπαράσταση, και λαμβάνοντας ενεργό μέρος στις ένοπλες δραστηριότητες τον επαναστατών. Η αποφασιστικότητά του και οι ικανότητες του, σύντομα οδήγησαν στην άνοδό του στην ιεραρχία του αντάρτικου σώματος, κερδίζοντας το σεβασμό των υπολοίπων ανταρτών, χωρίς να απουσιάζει και το αίσθημα του φόβου που προκαλούσε ενίοτε η σκληρότητά του, υπεύθυνος ο ίδιος για εκτελέσεις ανταρτών που λειτουργούσαν ως πληροφοριοδότες του κουβανικού καθεστώτος. Υπήρξε ο πρώτος αντάρτης, στον οποίο δόθηκε το αξίωμα του Κομαντάντε του Επαναστατικού Στρατού της Κούβας, στις 21 Ιουλίου 1957.
Αν και μέχρι τότε αποτελούσε έναν απλό οπλίτη, χωρίς να έχει διακριθεί ιδιαιτέρως σε στρατιωτικό επίπεδο αλλά έχοντας επιδείξει γενναιότητα και αρχηγικές δεξιότητες, ο Κάστρο του εμπιστεύτηκε την ηγεσία της Δεύτερης Φάλαγγας του αντάρτικου στρατού (για λόγους παραλλαγής έφερε τον αριθμό 4), έχοντας έτσι μόνο τον Κομαντάντε εν Σέφε Φιντέλ Κάστρο ως ανώτερό του.

Μετά την επιτυχία του αντάρτικου στρατού και κατά τους πρώτους μήνες της κατάληψης της εξουσίας, ο Τσε Γκεβάρα τέθηκε διοικητής του φρουρίου Λα Καμπάνια, με αρμοδιότητα να εξετάζει τις εφέσεις των υποθέσεων των δύο Επαναστατικών Δικαστηρίων (Tribunales Revolucionarios, TR) που λειτουργούσαν δικάζοντας στρατιωτικούς και αστυνομικούς ή πολίτες. Στις 7 Φεβρουαρίου 1959, ψηφίστηκε ένα διάταγμα μέσω του οποίου αποκτούσαν την κουβανική υπηκοότητα όλοι οι αλλοδαποί διοικητές του αντάρτικου στρατού. Ο νόμος αυτός, επρόκειτο εμφανώς να εφαρμοστεί αποκλειστικά στην περίπτωση του Τσε Γκεβάρα, αποτελώντας ένα είδος φόρου τιμής και αναγνώρισης στο πρόσωπό του και τη συμβολή του στην κουβανική επανάσταση
Στις 11 Δεκεμβρίου του 1964 εκπροσώπησε την Κούβα στη Συνδιάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Στην ομιλία του ξεχωρίζει η έντονη διαμαρτυρία του ενάντια στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και τις λατινοαμερικανικές δικτατορίες, η συμπαράταξή του στο θέμα του πυρηνικού αφοπλισμού και το ειρηνευτικό σχέδιο που προτείνει για την Καραϊβική. Λίγες ημέρες αργότερα, ξεκίνησε μία τρίμηνη διεθνή περιοδεία, κατά την οποία επισκέφτηκε την Αλγερία, την Κίνα, τη Γκάνα, τη Γουινέα, το Μάλι, το Κονγκό, την Τανζανία, με μικρές στάσεις στο Παρίσι, την Ιρλανδία και την Πράγα. Στις 24 Φεβρουαρίου, έλαβε μέρος στη διάσκεψη του δεύτερου Οικονομικού Σεμιναρίου Αφροασιατικής Αλληλεγγύης, πραγματοποιώντας την τελευταία δημόσια παρουσία στο διεθνές προσκήνιο. Η ομιλία του προκάλεσε αρκετές εντάσεις στο σοβιετικό μπλοκ, δηλώνοντας πως οι σοσιαλιστικές χώρες όφειλαν να επωμιστούν το κόστος των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, ενώ θεωρείται πιθανό πως προκάλεσε επίσης ρήξη στη σχέση του με τον Κάστρο, αν και δεν υπάρχει καμία σχετική αναφορά στα απομνημονεύματα του ίδιου του Γκεβάρα. Τον Μάρτιο του 1964, επέστρεψε στην Αβάνα.

Πρώτος σταθμός του Τσε Γκεβάρα, μετά τη φυγή του από την Κούβα υπήρξε το Κονγκό (σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό), ενισχύοντας και βοηθώντας οργανωτικά τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Μαζί με τον δεύτερο στην ιεραρχία Βικτόρ Ντρέκε και δώδεκα ακόμα Κουβανούς πολεμιστές, έφθασε εκεί στις 24 Απριλίου του 1965, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησαν και άλλοι Κουβανοί, συνθέτοντας συνολικά μία φάλαγγα με περισσότερα από εκατό μέλη. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Αλγερίας εκείνη την περίοδο και φίλο του, Αχμέντ Μπεν Μπέλα, «η κατάσταση που κυριαρχούσε στην Αφρική, η οποία φαινόταν να διαθέτει μεγάλη δυναμική για μία επανάσταση, οδήγησε τον Τσε στο συμπέρασμα πως η Αφρική αποτελούσε τον αδύναμο κρίκο του ιμπεριαλισμού.

Μετά από μία σύντομη παραμονή στην Αβάνα, ο Γκεβάρα εγκαταστάθηκε στην Βολιβία και ειδικότερα στην ορεινή περιοχή Νιανκαουασού (Ñancahuazú), όπου επρόκειτο να οργανωθεί ο πυρήνας του αντάρτικου στρατού, του οποίου τα μέλη είχαν εκπαιδευτεί νωρίτερα στην Κούβα. Ο Τσε κατέγραψε τα βιώματά του εκείνο το διάστημα, στον ελεύθερο χρόνο που διέθετε, κρατώντας τις σημειώσεις που αργότερα εκδόθηκαν σε βιβλίο. Οι συγκρούσεις με τον βολιβιανό στρατό ήταν τακτικές. O Τσε Γκεβάρα και οι αντάρτες του δεν κατάφεραν να προσελκύσουν τους φτωχούς Βολιβιανούς αγρότες και η προσπάθειά του να φέρει την επανάσταση και στην Βολιβία κατέληξε σε αποτυχία. Ένας σημαντικός λόγος για την αποτυχία αυτή ήταν το γεγονός ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βολιβίας δεν τον υποστήριξε στην προσπάθειά του. Επιπλέον, ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε και η ενίσχυση του βολιβιανού στρατού από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στις 8 Οκτωβρίου, η ομάδα των ανταρτών καθοδηγούμενη από τον Τσε Γκεβάρα, περικυκλώθηκε. Κατά τη διάρκεια της τελικής μάχης, στην περιοχή του φαραγγιού του Τσούρο, η ομάδα αναγκάστηκε να διασκορπιστεί και ο Γκεβάρα τραυματίστηκε στη δεξιά κνήμη, ενώ συγχρόνως το όπλο του αχρηστεύτηκε από έναν πυροβολισμό. Τελικά συνελήφθη και αργότερα μεταφέρθηκε στον πλησιέστερο οικισμό Λα Χιγκέρα. Την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία παρακολουθούσε επίσης η CIA, με επικεφαλής τον πράκτορα Φέλιξ Ροντρίγκεζ (Félix Rodríguez), ο οποίος μετέφερε την πληροφορία της σύλληψής του στο αρχηγείο της υπηρεσίας του και σύντομα μετέβη ο ίδιος στη Λα Χιγκέρα.
Μετά από μερικές ανακρίσεις στο σχολείο του χωριού, ο αιχμάλωτος Γκεβάρα δολοφονήθηκε, στις 9 Οκτωβρίου 1967, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν (Mario Terán). Ο συγκεκριμένος αρχικά δίστασε να εκτελέσει την εντολή για τη δολοφονία του αλλά τελικά πυροβόλησε τον αιχμάλωτο, ο οποίος φέρεται να του είπε «Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις». Ο θάνατός του σημειώθηκε λίγο μετά τη 1.00 το μεσημέρι. Στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο κράτησε αρχικά επιφυλακτική στάση απέναντι στην είδηση του θανάτου του, ωστόσο στις 15 Οκτωβρίου, αποδέχτηκε το γεγονός, μετά από την εμφάνιση φωτογραφικών αποδείξεων.

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010