Είναι σχεδόν Ιούνης. Όπως κάθε χρόνο είναι η εποχή που μια χρονιά στην Κοζάνη τελειώνει. Όλοι σιγά σιγά μαζεύουν τις τελευταίες σημειώσεις, γίνονται τα παρτάκια μας, ξεκινάμε χαζοδιάβασμα ,φιλιόμαστε ,χαιρετιόμαστε κλπ... Όλοι περιμένουμε πως και πως να την κάνουμε από την Κοζάνη ο καθένας για το δικό του καλοκαίρι.Άλλωστε πέρασε μια χρονιά τόσο γεμάτη-γαμάτη (δεν ξέρω αν ήταν για όλους το ίδιο, σίγουρα ήταν όμως ενδιαφέρουσα) που όπως και να το κάνεις μετά από τόση υπερένταση και τόσο αγώνα είναι λογικό να αναζητούν τη χαλάρωση.
Φέτος όμως , τώρα που φαινομενικά η χρονιά τελειώνει,κάτι περίεργο συμβαίνει εκεί έξω.Δείχνει κάτι να αρχίζει...Κάτι που είναι πολύ νωρίς για να κριθεί (πόσο μάλλον από εμένα που βρίσκομαι και κάμποσο μακριά) αλλά που μοιάζει ελπιδοφόρο.Ελπιδοφόρο για μια κοινωνία που είχε ξεχάσει να βγαίνει να περπατά και να συζητά στις πλατείες τα προβλήματά της.Ελπιδοφόρο για μια κοινωνία που είχε ξεχάσει τα όρια της αξιοπρέπειας.Όπως είπα είμαι μακριά και δεν το ζω από τα μέσα, αλλά από την ενημέρωση που έχω ,βλέπω πως σε κάθε πλατεία λειτουργεί και μία συνέλευση μια κουβέντα και που έχει αποκλείσει το δεύτερο μεγαλύτερο κίνδυνο της κοινωνίας μας (τους φασίστες).Αν τα πράγματα είναι όντως έτσι τότε έχουν γίνει βήματα μπροστά.Φαντάσου τον παππού σου στο Σύνταγμα να παρακολουθεί τόσες χιλιάδες ανθρώπους να συζητάνε ΜΑΖΙ , φαντάσου τη μάνα σου που σου έλεγε μέχρι χθες ''παιδί μου δεν ξέρω εγώ από αυτά (οικονομία και πολιτική) δεν είμαι ικανή να έχω γνώμη'' και την επόμενη μέρα τους βλέπει όλους αυτούς να συζητάνε ΈΞΩ από τη βουλή για τη ζωή τους χωρίς να τους καίγεται καρφάκι για το τι λένε ΜΈΣΑ.Και τα μισά να ακούνε από όσα λέγονται εκεί έξω φανταστείτε τι κέρδος για τη σκέψη τους υπάρχει.
Πάντα πίστευα πως η πολιτική είναι μια διεργασία η οποία υπάρχει στη ζωή μας κάθε στιγμή , κάθε μέρα.Πολιτική είναι τα πάντα.Οφείλουμε να έχουμε καθημερινή τριβή με τα προβλήματα της κοινωνίας μας , όσο δύσκολο και ψυχοφθόρο και αν είναι αυτό.Από τα πιο μεγάλα μέχρι τα πιο μικρά.Αν θέλουμε να λειτουργούμε σε αληθινά δημοκρατικές κοινωνίες είναι ανάγκη η λήψη και ο έλεγχος των αποφάσεων να είναι στα χέρια ΟΛΩΝ.Γιατί αν δεν είναι θα καταλήγουμε συνέχεια στο σήμερα.Τι να κάνουμε είναι δύσκολη η αμεσοδημοκρατία.Είναι όμως; Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως από το να πηγαίνεις σε ένα πάρκο με την οικογένεια σου, να συναντάς γείτονες, φίλους , συμφοιτητές , συναδέλφους, αγνώστους και να αφιερώνει λίγες ώρες της μέρας σου στο να επιλύεις τα άμεσα προβλήματα μαζί τους είναι πιο ΥΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ από να ακούς τον κάθε Πρετεντέρη και να βλέπεις καθε τηλε-μαλακία ή να λοιώνεις στο PC σου.Ενδεχομένως αυτά τα συμπεράσματα να μπορούν να βγουν από την κοινωνία μετά από τη συμμετοχή σε τέτοιες διαδικασίες.Θα είναι πολύ μεγάλο βήμα κακά τα ψέματα.
Με όσους μπορώ να συζητάω εδώ που βρίσκομαι προσπαθώ να τους καταδείξω τα στοιχειώδη προβλήματα που βιώνουμε στην Ελλάδα.Να τους γίνει φανερή πως η όποια καλοπέραση βιώνουν εδώ είναι πλασματική , γιατί βασίζεται σε ένα σύστημα τόσο ασταθές που μπορεί από τη μία μέρα στην άλλη να σε πετάξει στο δρόμο απλά γιατί δεν είσαι ''ανταγωνιστικός-κερδοφόρος''.Και πως αυτήν την ''καλοπέραση'' τη βιώναμε (μπορεί σε μικρότερο μέγεθος ) και στην Ελλάδα.Είναι δύσκολο να καταλάβουν , ελπίζω όταν γίνει αυτό να μην είναι πια αργά όπως είναι ίσως τώρα στη χώρα μας.
Δεν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον.Όμως νομίζω το να μην προσπαθήσουμε καθόλου θα είναι πραγματική ήττα για τη συνείδηση και τη ζωή μας.Τρία χρόνια στο Πανεπιστήμιο έχουμε δει την αλλαγή της στάσης του κόσμου όταν παίρνει αυτός τις αποφάσεις και δεν τους τις ανακοινώνουν.Προσπαθήσαμε με πολύ πείσμα να διαχύσουμε τις όποιες ιδέες μας μέσω άμεσων διαδικασιών.Ας το προσπαθήσουμε και τώρα μέσα στην κοινωνία , ο καθένας από τη μεριά του και στον τόπο που βρίσκεται.Μόνο τότε θα υπάρχει μια έστω μικρή ελπίδα.
Σας χαιρετώ και σας φιλώ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου