Στο Μνημόνιο ξεπουλήματος του ελληνικού λαού, που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την τρόικα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ) και το οποίο είναι πια νόμος του κράτους (για να μην ξεχνιόμαστε), γίνεται ειδική μνεία και στην εκπαίδευση. Εξευτελίζοντας την εκπαιδευτική διαδικασία οι ιμπεριαλιστές, την αναφέρουν ως «υπηρεσία» και τη βάζουν πλάι-πλάι με τον τουρισμό και το λιανικό εμπόριο. Προφανώς, ως «υπηρεσία» μπορεί να πουλιέται και να αγοράζεται και δεν είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο οφείλει να προσφέρει το κράτος σε όλους τους πολίτες του. Αυτό, βέβαια, δε γίνεται για πρώτη φορά. Ο υποτιμητικός αυτός χαρακτηρισμός είναι συνήθης σε όλα τα ευρωπαϊκά κείμενα από τότε που η Διαδικασία της Μπολόνια έκανε την εμφάνισή της, ενώ όλοι θυμόμαστε και τις εξοργιστικές αναφορές του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που επαναλαμβάνει ως παπαγάλος η Διαμαντοπούλου, ότι σημασία δεν έχει η εκπαίδευση που βρίσκεται πίσω από ένα πτυχίο αλλά «το αποτέλεσμα».
Κάτω από τον χαρακτηριστικό τίτλο -που τα λέει όλα- «Βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και ενίσχυση του ανταγωνισμού στις αγορές», το Μνημόνιο τοποθετεί την εκπαίδευση και υποχρεώνει την κυβέρνηση μέσα στο 2010 «να εφαρμόσει πλήρως τα βασικά βήματα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για τις υπηρεσίες, κυρίως σε τομείς προτεραιότητας, όπως ο τουρισμός, η εκπαίδευση και το λιανικό εμπόριο». Σε άλλο σημείο του Μνημονίου που αναφέρεται στις «Ενέργειες για τον τρίτο απολογισμό» (είναι γνωστό ότι η εκταμίευση του ληστρικού δανείου θα γίνεται σε τριμηνιαία βάση και θα βασίζεται σε τριμηνιαίους απολογισμούς), που πρέπει να έχει ολοκληρώσει η κυβέρνηση έως το τέλος του τέταρτου τριμήνου 2010 και κάτω από τον υπότιτλο «Για την ενδυνάμωση του ανταγωνισμού στις ανοιχτές αγορές», οι απαιτήσεις της τρόικας γίνονται περισσότερο σαφείς. Τα «βήματα», που πρέπει να υιοθετήσει η κυβέρνηση είναι τα εξής: να «αλλάξει την υπάρχουσα νομοθεσία», σε τρόπο ώστε αυτή «να διευκολύνει την ίδρυση υπηρεσιών, μειώνοντας σημαντικά τις απαιτήσεις» και «ειδικά απαιτήσεις σχετιζόμενες με ποσοτικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς, νομικές απαιτήσεις, μετοχικές απαιτήσεις, κατώτερες ή ανώτερες αμοιβές και περιορισμούς σε πολυτομειακές δραστηριότητες». Τονίζεται επίσης ότι η κυβέρνηση «θα πρέπει επίσης να διευκολύνει την παροχή διασυνοριακών υπηρεσιών, εφαρμόζοντας την παράγραφο σχετικά με την ελευθερία παροχής υπηρεσιών του Αρθρου 16 της Οδηγίας για τις Υπηρεσίες».
Είναι σαφές ότι το σχετικό απόσπασμα φωτογραφίζει την κατεδάφιση του άρθρου 16 του ελληνικού Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κατεδάφιση που σ’ αυτή τη φάση θα πραγματοποιηθεί με την αναγόρευση των κολεγίων, που συνεργάζονται με ξένα πανεπιστημιακά ιδρύματα, σε πανεπιστήμια, μέσω της ενσωμάτωσης της ευρωπαϊκής οδηγίας 36/05 για τα επαγγελματικά δικαιώματα. Η «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και του ανταγωνισμού στις αγορές» στον τομέα της Παιδείας, βέβαια, έχει και άλλες πλευρές, που αφορούν το σύνολο της εκπαίδευσης και όχι μόνο τα πανεπιστήμια. Μια πρώτη γεύση πήραμε ήδη από τη δραστικότατη μείωση των διορισμών των εκπαιδευτικών, την κάλυψη των κενών με αναπληρωτές, αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου και ωρομίσθιους, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων των εκπαιδευτικών. Απαιτείται, όμως, η ένταση της λειτουργίας της εκπαίδευσης με κριτήρια ιδιωτικο-οικονομικά, η απρόσκοπτη έφοδος των επιχειρήσεων στα σχολεία και ο εκμαυλισμός των νεανικών συνειδήσεων με μαθήματα «επιχειρηματικότητας», όχι, βέβαια, για να γίνουν οι νέοι καλοί επιχειρηματίες, αλλά για να γίνουν άβουλα όργανα στις αχαλίνωτες ορέξεις του κεφάλαιου.
Γιούλα Γκεσούλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου