ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Συναντήσεις
Κάθε Τρίτη στις 20:00 στην αίθουσα 3!!

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Σε βλέπουμε κάθε μέρα.Στη δουλειά , στη σχολή , στο σχολείο.Μοιάζεις φοβισμένος , μάλλον τρομοκρατημένος (τα κάθε λογής παπαγαλάκια κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους...).Ποιος θα το περίμενε , πως μια μέρα μια τέτοια κρίση θα συνέθλιβε την καθημερινότητά σου;Μια ζωή γεμάτη από εργασία, καφέ, τηλεόραση, κατανάλωση και δικούς σου ανθρώπους.Φωνάζεις.Θες τη ζωή που σου πήρανε πίσω.Θες Δημοκρατία.Θες δικαιώματα.Θες έναν καινούριο ηγέτη να μας σώσει.Ένα καινούριο κόμμα, ‘κάποιον που να ξέρει τέλος πάντων!!!.’
Το χαρτί που διαβάζεις δεν είναι γραμμένο από κανέναν από τους παραπάνω.Εμείς είμαστε απλώς μία ομάδα ανθρώπων που μαζεύονται , κουβεντιάζουν και προσπαθούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματά τους και διέξοδο στις ανησυχίες τους. Και προσπαθούμε να σου πουμε πως είναι ώρα να δράσεις.Γιατί πιστεύουμε πως δεν υπήρξαν και ούτε θα υπάρξουν ποτέ εθνοσωτήρες, ούτε ‘πρωτοπορίες’ , δεν υπάρχουν γαμάτοι και ιδιοφυϊες για να δώσουν λύση στα προβλήματα που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας.Ζητάς Δημοκρατία , ενώ ξέρεις πως η πραγματική Δημοκρατία απαιτεί χρόνο, επίμονες και χρονοβόρες διαδικασιες και προπάντων μοιράζει την εξουσία σε όλους ώστε να τη εξαλείψει.Η πραγματική Δημοκρατία σε θέλει κάθε μέρα ασχολούμενο με τη λύση του προβλήματος.Και όχι μόνο εσένα, αλλά ΌΛΟΥΣ. Αυτό το είχες ξεχάσει από τα χρόνια πριν την κρίση. Ζητάς δικαιώματα , ενώ ταυτόχρονα αφήνεις τους μεγιστάνες του συνδικαλισμού να τα διαπραγματεύονται με την εκάστοτε εξουσία. Ζητάς ελευθερία , όταν ο ίδιος συμμετέχεις σε κομματικούς και παραταξιακούς μηχανισμούς που συνθλίβουν τη διαφορετικότητα και που επιβάλλουν θεσμούς ιεραρχίας δημιουργώντας μέσα στις οργανώσεις ‘ειδικούς’,’ηγέτες’ και ‘άφισοκολλητές’.
Δεν ερχόμαστε από μια άλλη κοινωνία.Τόσα χρόνια είμαστε δίπλα. Μπορεί να συμφωνείς στις κουβεντούλες που κάνουμε, μπορεί να μας χτυπάς την πλάτη για να μας δώσεις κουράγιο , μπορεί ακόμα και να ψηφίζεις τις προτάσεις μας στις συνελεύσεις.Αλλά αυτό δεν έχει κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Αν υπάρχει για κάτι ανάγκη τώρα είναι να πάρουμε τη ζωή στα χέριας μας. Ο καθενας οφείλει να προτείνει , να συμμετέχει στις συλλογικές και μη συλλογικές διαδικασίες, να βγαίνει στους δρόμους και στις πλατείες. Να νοιώσουμε ελευθερία και να διδάξουμε-διδαχτούμε δημοκρατία. Μπορεί να διαφωνίσουμε, αλλά και μόνο που θα έχουμε σταματήσει να μένουμε βουβοί και άπραγοι θα είναι μεγάλη νίκη. Σημαντικότερη από την ανάταση του χεριού σε μια γενική συνέλευση...
ΜΗΝ ΚΑΤΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ!


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΟΜΑΔΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Η Ευρωζώνη σκοτώνει και τη δημοκρατία

Η ευρωπαϊκή ελίτ επιτίθεται πλέον στο σκληρό πυρήνα της λαϊκής και κρατικής κυριαρχίας - Η παγκόσμια πανήγυρις για τη συγκυβέρνηση του αίσχους, οι εκλεκτοί της Λέσχης Μπίλντενμπεργκ και το «Διευθυντήριο της Φρανκφούρτης»

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Λίγα 24ωρα πριν βγει λευκός καπνός στο Καπιτώλιο και οι αγορές, μαζί με τις πολιτικές ηγεσίες του κόσμου, πανηγυρίσουν την υπό Λουκά Παπαδήμο συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ.–ΛΑΟΣ (και λοιπών προθύμων που θα τη στηρίξουν), μια άσχετη εκ πρώτης όψεως είδηση μου κίνησε την προσοχή. Σε δημοπρασία του οίκου Christies σημειώθηκε ένα ακόμη ιστορικό ρεκόρ. Πίνακας του «ιδρυτή» της ποπ αρτ, Ρόι Λιχτεντστάιν, πουλήθηκε έναντι 43 εκατομμυρίων δολαρίων. Στην ίδια δημοπρασία μερικές ακόμη δεκάδες εκατομμύρια δόθηκαν για πίνακες του Γουόρχολ.
Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην ακριβή και υψηλού γούστου αγορά τέχνης. Συμβαίνει στην αγορά του χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων, στην αγορά πετρελαίου, στο χρηματιστήριο των τροφίμων, σε ακριβά ακίνητα στις μητροπόλεις του κόσμου. Δισεκατομμύρια δολάρια ή ευρώ διοχετεύονται όπως - όπως σε κάθε είδους εξεζητημένη ή συμβατική αγορά, σαν να είναι ο μόνος τρόπος για ν’ αποκτήσουν υλική και αδιαμφισβήτητη υπόσταση.
Όσα συμβαίνουν σ’ αυτές τις κατά κανόνα αδιαφανείς και εντελώς αρρύθμιστες αγορές, όπως και στο πεδίο της «σκιώδους τραπεζικής» με τα σύνθετα, τοξικά προϊόντα, αποτελούν την άλλη όψη της παγκόσμιας και της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Τρία χρόνια από την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης στις ΗΠΑ κι έπειτα από έναν πακτωλό χρημάτων, που αφαιρέθηκαν βίαια από το κοινωνικό εισόδημα, για να καλυφθούν οι μαύρες τρύπες των τραπεζών εν είδει κρατικής διάσωσης, έχει συσσωρευτεί απίστευτος πλούτος στα χέρια των αυτουργών της κρίσης. Οι μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου έχουν συγκεντρώσει περιουσιακά στοιχεία που υπολογίζονται δεκαπλάσια και πλέον από το ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ. Και η υπερσυσσώρευση αυτή κεφαλαίου θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο όταν «απαντήσουν» στα σχέδια «κρατικοποίησής» τους εντός της Ευρωζώνης με πιστωτικό στραγγαλισμό της πραγματικής οικονομίας.
Άλλωστε, η απογείωση στα spreads και τα CDS των ιταλικών αλλά και των γαλλικών ομολόγων, που εντείνουν τις απειλές στη συνοχή της Ευρωζώνης, σχετίζονται ακριβώς με αφανείς τοποθετήσεις τεράστιων κεφαλαίων, στο πεδίο της «σκιώδους τραπεζικής», σε στοιχήματα υπέρ της ιταλικής χρεοκοπίας, της γαλλικής πιστοληπτικής υποβάθμισης, της διάσπασης ή της διάλυσης της Ευρωζώνης.

Ιστορικοί συμβιβασμοί

Οι κινήσεις αυτές, ωστόσο, κάθε άλλο παρά εκφράζουν κάποιου είδους μετωπική σύγκρουση μεταξύ κερδοσκόπων και αγορών, από τη μία πλευρά, και πολιτικών και ευρωκρατών από την άλλη. Με φόντο τις υπαρκτές αντιθέσεις των πόλων της καπιταλιστικής ολιγαρχίας για τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης χρέους, την κατανομή του οικονομικού και πολιτικού κόστους της, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, καταγράφονται ήδη άκρως ενδιαφέροντες συμβιβασμοί. Ο πρώτος ενσαρκώθηκε στην απόφαση της 27ης Οκτωβρίου για το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Ο δεύτερος αποτυπώνεται με έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στις παράλληλες πολιτικές εξελίξεις σε Ελλάδα και Ιταλία. Η παράλληλη «έκτακτη» πρωθυπουργοποίηση του Λουκά Παπαδήμου και του Μάριο Μόντι (ο πρώτος πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ και ο δεύτερος δυο φορές επίτροπος της Κομισιόν) εκφράζουν προφανώς την άμεση πολιτική επιρροή που επιδιώκουν να ασκήσουν στις εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ιταλία τα βασικά κέντρα εξουσίας της Ευρωζώνης, αλλά έχουν και την επιδοκιμασία των αγορών, που προσβλέπουν στο «νεοφιλελεύθερο πνεύμα» (με ολίγη κεντροαριστερή πατίνα) των δύο ανδρών. Άλλωστε, οι Μόντι και Παπαδήμος, στα «διαπιστευτήριά» τους έχουν και τη συνύπαρξή τους στη διαβόητη Τριμερή Επιτροπή της Λέσχης Μπίλντενμπεργκ. Πέρα από τις θεωρίες συνωμοσίας που εμπνέει αυτή η συνύπαρξη, είναι χαρακτηριστική του ιδεολογικοπολιτικού τους στίγματος.

«Εκτροπή» οι εκλογές

Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις στην Ελλάδα, οι οποίες συνοδεύονται από γλοιώδεις επιδοκιμασίες και αποκρουστικές «αγιογραφίες» για τους ήρωες - διασώστες της χώρας, αποτελούν το επιστέγασμα μιας τεράστιας κινητοποίησης της ευρωπαϊκής ελίτ, που κλιμακώθηκε μέσα από πρωτοφανείς εκβιασμούς, ταπεινωτικές προκλήσεις και αυταρχικές διαταγές προς τους υποτελείς των Αθηνών. Στόχος αυτής της κινητοποίησης ήταν να αποκλειστεί ή να εξουδετερωθεί κάθε διαμεσολάβηση της κοινωνίας στην πολιτική διεργασία, μέσω εκλογών ή δημοψηφίσματος, που άλλωστε αντιμετωπίστηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «ανωμαλία» και «εκτροπή». Το μήνυμα ήταν και παραμένει σαφές: πρώτα επικύρωση της ευρωπαϊκής συμφωνίας, νέα δανειακή σύμβαση, νέο μνημόνιο, νέα μέτρα κι ύστερα εκλογές. Πρώτα η δέσμευση των κομμάτων εξουσίας έναντι της τρόικας και των πιστωτών κι ύστερα η λαϊκή ετυμηγορία. Η οποία εξαντλεί το ρόλο της στην ανάδειξη των προσώπων και του συσχετισμού, στη βάση του οποίου θα αναδειχθεί η επόμενη, μετεκλογική συναίνεση και συγκυβέρνηση.
Άλλωστε, αυτό που με τόσο ιταμό τρόπο απαιτήθηκε από την Ελλάδα -με τις απαιτήσεις Ρεν για έγγραφες «δηλώσεις μνημονιακής πίστης», τις εκκλήσεις Λαγκάρντ για «πολιτική σαφήνεια», την επιστράτευση ακόμη και του Ομπάμα στο χορό της συναίνεσης- επαναλαμβάνεται με πανομοιότυπο τρόπο στην Ιταλία, όπου επισπεύδεται η ψήφιση του νέου πακέτου λιτότητας πριν από τις εκλογές, που θα εξαφανίσουν το συνασπισμό Μπερλουσκόνι, αλλά και στη Γαλλία, όπου ο Σαρκοζί μάλλον θυσιάζει την επανεκλογή του, το 2012, ψηφίζοντας άρον άρον το δικό του πακέτο λιτότητας.

Πολιτική λοβοτομή

Πρόκειται για ένα πραγματικό ποιοτικό άλμα στη λειτουργία της Ευρωζώνης. Με βασικό πειραματόζωο και πάλι την Ελλάδα, η κρίση χρέους χρησιμοποιείται πλέον για να πλήξει τον πυρήνα όχι μόνο της κρατικής κυριαρχίας, αλλά και της τυπικής λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η κοινωνία, εν ονόματι της διάσωσης της Ευρωζώνης και με μια τεράστια εκστρατεία προπαγάνδας, εκφοβισμού και δημοσιονομικής τρομοκρατίας, υφίσταται μια πραγματική, πολιτική λοβοτομή. Για να μη «στερηθεί» το ευρώ, πρέπει να παραιτηθεί από κάθε αξίωση να επηρεάζει τη διακυβέρνηση. Και τα κόμματα εξουσίας πρέπει να συνηθίσουν την ιδέα ότι το προγραμματικό τους πλαίσιο θα το παραλαμβάνουν έτοιμο από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη. Ο πολιτικός ανταγωνισμός θα περιοριστεί σε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα πεδία. Το πράγμα είναι ήδη ορατό: αναρωτιέται κανείς, στη σχεδόν τετράμηνη(;) προεκλογική περίοδο που θα ακολουθήσει το «θρίαμβο» της μεταβατικής κυβέρνησης, ποια θα είναι η ατζέντα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στα κόμματα που τη στηρίζουν; Τι χρώμα θα βάψουν τους τοίχους της Βουλής;

Το Διευθυντήριο

Ίσως σε λίγο καιρό δεν θα είναι σχήμα λόγου να πει κανείς ότι για την Ευρωζώνη η κολοβή αστική δημοκρατία είναι μια ακριβή και περιττή πολυτέλεια. Η κατάργησή της συντελείται ήδη, σε μεγάλο βαθμό, με τη μεταφορά όλο και μεγαλύτερου μέρους του σχεδιασμού και της επιτήρησης της οικονομικής πολιτικής στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη και θα επιταθεί με την αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών, που με τόση ζέση προπαγανδίζει ως αναπόφευκτες η Μέρκελ. Αλλά αυτό αφορά απλώς τους ήδη υπάρχοντες θεσμούς της ευρωκρατίας. Πέραν όμως της προωθούμενης θεσμικής κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατικής αυτοτέλειας κάθε χώρας της Ε.Ε., έχει ήδη διαμορφωθεί ένα εξωθεσμικό, αυταρχικό, de facto Διευθυντήριο της Ευρωζώνης, εναντίον του οποίου κανείς δεν τολμά να μιλήσει. Η γαλλική και η γερμανική ηγεσία, οι ηγεσίες της ΕΚΤ, της Κομισιόν, του Eurogroup και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά και η μόνιμα εγκατεστημένη στην Ε.Ε. ηγεσία του ΔΝΤ (δηλαδή οι: Μέρκελ, Σαρκοζί, Ντράγκι, Μπαρόζο, Γιούνκερ, Ρομπάι και Λαγκάρντ), μαζί με μια στρατιά αυλικών - αξιωματούχων έχουν συγκροτήσει το λεγόμενο «γκρουπ της Φρανκφούρτης», το οποίο συνεννοείται, συνεδριάζει, αποφασίζει πριν από κάθε άλλο υπαρκτό όργανο στην Ε.Ε. και έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν την Ευρωζώνη και κάθε χώρα μέλος της. Αυτή η θεσμικά ανυπόστατη ομάδα, που ξεσάλωσε με ωμές πολιτικές παρεμβάσεις στην Ελλάδα το τελευταίο 15ήμερο, αποτελεί το επιτελείο ενός πανευρωπαϊκού πραξικοπήματος. Το οποίο αποκαλύπτει πως η νομισματική ένωση -είτε είναι Ευρωζώνη των λίγων και ισχυρών, όπως πιθανότατα θέλει η Μέρκελ, είτε των πολλών και ανυποψίαστων, όπως θέλει ο Μπαρόζο- πέρα από προκεχωρημένο φυλάκιο του νεοφιλελευθερισμού, καθίσταται πια ασύμβατη και με την ίδια τη δημοκρατία.

Από το "Δρόμο" 12/11/2011

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Χιλιάδες Βρετανοί φοιτητές στη σημερινή διαδήλωση

Στον απόηχο του νομοσχεδίου που ψηφίστηκε πέρσυ το Δεκέμβρη για τον τριπλασιασμό των παν/μιακών διδάκτρων και περικοπών στο φοιτητικό επίδομα ΕΜΑ , καθώς και των περαιτέρω μεταρρυθμίσεων -γνωστές ως "White Paper"- που οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος, χιλιάδες Βρετανοί φοιτητές κατέβηκαν για μια ακόμη φορά, απόψε στους δρόμους του Λονδίνου. Το κάλεσμα της κινητοποίησης έγινε απο τη National Campaign Against Fees & Cuts ,με την υποστήριξη συλλογικοτήτων, της Ένωσης Φοιτητών (National Union of Students) και σωματείων που δραστηριοποιούνται στην Εκπαίδευση όπως Education Activist Net και University & College Union.


Πρωτοφανής ήταν η οργάνωση της αστυνομίας σύμφωνα με ανταποκριτή της εφημερίδας Guardian, Shiv Malik η οποία μάλιστα σε ανακοίνωση της τη Δευτέρα, δήλωσε πως σε περίπτωση που ξεσπάσουν ταραχές, οι δυνάμεις ασφαλείας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουν πλαστικές σφαίρες. Ωστόσο διευκρίνησε οτι το προσωπικό που περικυκλώνει την πορεία προκειμένου να διασφαλίσει οτι οι διαδηλωτές θα τηρήσουν την προγραμματισμένη διαδρομή, δεν κατέχει τέτοιο εξοπλισμό. Αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία αστυνομικών με πολιτικά.

Ακτιβιστές επίσης έστησαν 25 σκηνές στην πλατεία Trafalgar, με σκοπό την κατάληψη της
aλλά αργότερα εκδιώχθηκαν απο την αστυνομία, η οποία προέβη και σε συλλήψεις

ΑΣΤΕΙΟ ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΟ...

Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό να περικυκλώνεις τη Βουλή ως μέτρο πίεσης και οι μόνοι που μπαίνουν μέσα είναι οι βουλευτές. Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλβερό να περιφρουρεις το Ελληνικό κοινοβούλιο με κράνη, καδρόνια και πλάτη στη Βουλη από τους διαδηλωτές. Από τον άνεργο μέχρι τον συνταξιούχο και από τον απολυμένο μέχρι τον αγανακτισμένο. Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό να αυτοπροσδιορίζεσαι ως η αυθεντία της λαϊκής βούλησης και της ταξικής πάλης και να αποκτάς με το έτσι θέλω το απόλυτο μονοπώλιο διαδήλωσης έξω από τη Βουλή. Και προφανώς να ανησυχείς και να σε λούζει κρύος ιδρώτας όταν διαπιστώνεις ότι δεν έχεις το συγκεκριμένο μονοπώλιο και ότι τα γεγονότα σε ξεπερνούν. Πανικοβάλλεσαι και φαντασιώνεσαι παντού προβοκάτορες και εχθρούς. Όσο και να αποκηρύσσεις το περιβάλλον της αστικής δημοκρατίας είναι αυτό που σε τρέφει. Είναι που είσαι εγκλωβισμένος στον γραφειοκρατικό κοινοβουλευτισμό σου και πλήρως αποκομμένος από τις διαθέσεις της κοινωνίας. Ποντάρεις εκλογικά στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στην αγανάκτηση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο δικός σου δρόμος είναι ο ΜΟΝΟΣ σωστός.
Από την άλλη είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό να βλέπεις σε μέρα γενικής απεργίας διαδηλωτές να συγκρούονται μεταξύ τους. Απόλυτη παράνοια. Όπως επίσης δεν γνωρίζουμε κατά πόσον μια μολότωφ στους απένατι διαδηλωτές αποτελεί «πολιτική πράξη» και ποιον εν τέλει ωφελεί ή καταπόσον ο εχθρός σου βρίσκεται εκεί.
‘Oπως δεν έχει κανείς το μονοπώλιο διαδήλωσης έξω από τη Βουλή, έτσι και κανείς δεν έχει το μονοπώλιο να ακολουθεί την πεπατημένη της μπαχαλοποίησης καταστάσεων εις βάρος των διαδηλωτών, επειδή «μόνο έτσι θα ανατραπεί το σύστημα».Ζουμε παράξενες εποχές. Μετά τα τραγικά γεγονότα της δεύτερης μέρας της γενικής απεργίας στις 20 Οκτωβρίου, είμαστε θεατές σε ένα θέατρο του παραλόγου. Το κκε και οι λοιπές οργανώσεις του έχουν εξαπολύσει ένα κυνήγι μαγισσών κατά δικαίων και αδίκων χωρίζοντας ουσιαστικά τον κόσμο σε δυο κομμάτια: ή μαζί μας ή εναντίον μας.
Αντί, λοιπόν, να υπάρχει μια συσπείρωση και μια ενότητα με σκοπό την οργάνωση του τρόπου δράσης και κλιμάκωσης των αγώνων προτάσσονται για ακόμα μια φορά κομματικές και συνδικαλιστικές λογικές. Έτσι λοιπόν έγινε και στο Πανεπιστήμιο μας. Με αφορμή την καταψήφιση από το ΔΣ της κομματικής τους γραμμής, πραγματικά σκύλιασαν. Η πραγματική βέβαια αιτία είναι η γραμμή του κόμματος για σκληρή πολεμική στους «άλλους». Κατηγορούν εμάς ως φασίστες (χωρίς βέβαια να παραθέτουν επιχειρήματα) την στιγμή που ίδιοι προσπαθούν να περάσουν από το ΔΣ μια πρόταση που θα χαρακτηριστεί «άποψη συλλόγου», ενώ ο σύλλογος δεν θα έχει καν ρωτηθεί!!! Εμείς εναντιονώμαστε σε τέτοιες πρακτικές. Δεν θα θέλαμε να γίνει ο σύλλογος κομματικό «χωράφι» κανενός χρώματος, και μάλιστα ερήμην του. Τις αποφάσεις για τον σύλλογο τις παίρνει η γενική συνέλευση και μόνο. Είτε αυτές μας αρέσουν είτε όχι. Ακριβώς επειδή ζούμε παράξενες εποχές, καλό είναι να σκεφτόμαστε καλά πριν χαρακτηρίσουμε κάποιον ως εχθρό. Σίγουρα οι εχθροί δεν είναι όσοι βρίσκονται εκτός κομματικού μαντριού.
Όσον αφορά το νεκρό διαδηλωτή, θύμα κρατικής καταστολής (καθώς η ανακοπή προκλήθηκε από τα χημικά) δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά. Συλληπητήρια στους δικούς του ανθρώπους. Είναι εξοργιστικό από κει και πέρα να γίνεται αυτό το τραγικό γεγονός αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και προπαγανδας.

Ανεξάρτητη Ομάδα Φοιτητών

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Highspeed photography

Highspeed photografy είναι η επιστήμη της λήψης φωτογραφιών πολύ γρήγορων φαινομένων. Το 1948, η ένωση των Μηχανικών του Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (SMPTE) όρισε ως highspeed photografy,το σύνολο φωτογραφιών που συλλαμβάνονται από μια φωτογραφική μηχανή 128 καρέ ανά δευτερόλεπτο ή περισσότερα, καιτουλάχιστον τρία συνεχόμενα καρέ.

Περισσότερες φωτογραφίες αυτής της συλλογής και επί πλέον συλλογές φωτογραφιών θα βρείτε στο blog http://photorat.pblogs.gr το οποίο αποτελεί και την πηγή των εδώ εικόνων.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Μια κραυγή εξ' αποστάσεως.

Κωμικοτραγικές οι τελευταίες μέρες-ώρες στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος, όπως ούτως ή άλλως το έχουμε καταλάβει όλοι μας. Οι μπατσόκοι τρέχουν σαν παλαβοί να βρουν μια λύση να καλύψουν τη μαλακία του Γιωργάκη, ο Γκεσταπαφέρης έχει γα**θεί να γλύφει τον Σαμαρά για κυβέρνυση εθνικής ενότητας – μυρίστηκε υπουργείο και εξουσία ο «καθαρόαιμος» – καθώς ο τελευταίος νομίζει πως έχει πιάσει τον παππά από τα... «ράσα» και όλοι κρέμονται από τα χείλη του. Το ΚΚΕ – το πρώτο Κ σημαίνει ακόμα κομμουνιστικό? – νομίζω πως δε χρήζει σχολιασμού. Συνεχίζει να παλεύει να μετατρέψει το 6.8 σε 6.9%. «Εκλογές, ουγκ!» Τσίπρας? Δεν ξέρω, είδα μια φωτογραφία το πριν από λίγο και είπα να τον αναφέρω.

Οι «μεγάλες δυνάμεις» μας έχουν στον χέρι τους εξολοκλήρου και το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι τους. Είναι άξιο απορίας για το τι προσπαθούν οι εδώ εμπλεκόμενοι να διεκδικήσουν από τα ερρείπια αυτού του κράτους.

Και κει που λες πως ξέρεις το πως θα κινηθεί το σκηνικό, έρχεται ο αΓΑΠούλης! Όντας τραγελαφικός στη μέγιστη βαθμίδα, με το που εισβάλει στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΜΠΑΤΣΟΚ (καθυστερημένος βεβαίως βεβαίος, είχε G20 συνάντηση το «μουστάκι πάνω σε γλόμπο») φέρεται να δήλωσε πως «Αναγκαστήκαμε να θέσουμε θέμα δημοψηφίσματος για πέισουμε τον κ. Σαμάρα να αναλάβει τις ευθύνες τους» Αυτά τουλάχιστον μετέδωσαν τα παπαγαλάκια. Να σχολιάσω? ...

Ρε θα αρχίσω τις πλαστικές επεμβάσεις οσονούπω, μήπως και βάλω στη θέση τους τα βυζιά μου, που έχω βαρεθεί να τραβάω για χάρη τους.

Και έχουμε και από την άλλη τον κάθε βουλευτούλη ,που σήκωσε το χεράκι του πολλάκις προς την υπερψήφηση όλων αυτών των νόμων, άρθρων και διατάξεων που οδηγήσαν το πλοίο στο παγόβουνο (συγκεκριμένα σε ναυάγιο, αλλά μου άρεσε η φράση) να έρχεται τώρα και να κατακρίνει αυτή την κυβέρνηση. Μιλάμε για βουλευτές του πασοκ κατά κύριο λόγο. Ο ένας μετά τον άλλο κάνουν δηλώσεις περί ανέντιμης πολιτκής, πολιτικών δυνάμεων που έστρωσαν το δρόμο της υποταγής και της κοινωνικής υποδούλωσης και άλλες τέτοιες όμορφες φρασούλες. Έχουν αρχίσει και τους λαϊκισμούς σε κάθε κρίση τους περί της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι ξαφνικά άρχισαν να νοιάζονται για το κοινό καλό και το μέλλον αυτού του τόπου? Ανυσηχούν για το τομάρι τους και τα έχουν χαμένα.

Έχουν πέσει σα σκυλιά να βρουν την πιο «αποτελεσματική» λύση σε αυτές τις κρίσιμες ώρες. Προς ποια κατεύθυνση αποτελεσματική? Εδώ είναι που φοβάμαι και δε θέλω ούτε υποθέσεις να κάνω. Εν αναμονή των εξελίξεων λοιπόν.

Παίδες είμαι βιβλιοθήκη και υποτίθεται πως διαβάζω. Μα με αφήνουν στην ησυχία μου λιγάκι? Έφυγα από κει με στόχο να χαλαρώσω και να αποβάλω όλα αυτά από το κεφάλι μου και έρχεται το GAP και με κυνηγά σα δαιμονισμένο καθημερινά. Απολαύστε την παρτάρα σήμερα, γιατί κάτι μου λέει πως η αυριανή θα έχει δράση.

Σας θέλω δυνατούς! Ηasta la victoria siempre, έτσι για να λέμε!

Υ.Γ. Σόρρυ για τα ορθογραφικά, δεν είμαι για επανέλεγχο τώρα.